ابوالفضل ورمرزیار؛ هنرمند پیشکسوت نقالی و پرده‌خوانی در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایکنا گفت: با کمال تعجب و تأسف باید گفت که نوروز امسال به جهت برنامه‌ریزی برای اجرای آثار آئینی و نمایشی هم با موضوع نوروز باستانی و هم به دلیل تقارن این ایام با اعیاد فرخنده رجبیه، شاهد کمترین فعالیت از سوی متولیان عرصه فرهنگ و هنر بودیم و این در حالیست که تقارن این ایام با یکدیگر اهمیت پرداختی درخور و شایسته به این عرصه هنری را دوصدچندان کرده است.
وی ادامه داد: امسال من و بسیاری از همکارانم به نسبت سال‌های گذشته در معدود محافلی به منظور اجرای برنامه دعوت شدیم که اجابت آنها نیز تنها از سر رفاقت و دوستی با عزیزانی بود که ما را به مجالس خود دعوت کرده بودند وگرنه علیرغم اینکه به هر حال ما که در این عرصه به شکل حرفه‌ای فعالیت می‌کنیم و اساساً فعالیت در این عرصه راه ارتزاق ماست، بهره مالی از آنها عایدمان نشد.
ورمرزیار تصریح کرد: نکته جالب توجه اینجاست که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان متولی اصلی فرهنگ و هنر این کشور مدتهاست که نسبت به اجرای برنامه‌های نمایشی و مراسمات آئینی و مناسبتی کمترین وقعی از خود نشان می‌دهد و توقع و انتظارات جامعه هنری فعال در این عرصه را حتی در سطح حداقلی نیز برآورده نمی‌سازد و با توجیه اینکه با کسری بودجه و منابع روبروست با این بهانه که آنچه که در اختیار دارد تنها تکافوی پرداخت حقوق و مزایای کارمندان و کارکنانش را می‌دهد لذا حداقل در سال گذشته شاهد بودیم که بسیاری از جریانات و برنامه‌های هنری مسکوت ماندند.
این هنرمند پیشکسوت عرصه هنرهای نمایشی در ادامه گفت: واقعیت امر این است که به واسطه سالها فعالیت در عرصه نمایش‌های آئینی و مذهبی، دلسوزانه در این مسیر به فعالیت خود ادامه می‌دهیم و چشم‌داشت زیادی از مسئولان نداریم و با وجود مشکلات زیاد معیشتی که متأسفانه قاطبه جامعه هنری با آن دست به گریبان هستند اما برای پایداری و مداومت در این عرصه و تولید و اجرای آثار نمایشی به حداقل‌ها نیز راضی هستیم، به شرطی که مسئولان نیز حمایتی در حد بضاعت خود از ما داشته باشند و اینگونه نباشد که با توجیه کسری بودجه عملاً رأی به تعطیلی و مسکوت ماندن بسیاری از برنامه‌ها و رویدادهای هنری بدهند.
وی در ادامه گفت‌و‌گوی خود با ایکنا و در واکنش به طرح شعار امسال به نام «حمایت از کالای ایرانی» گفت: ما نباید کالا و محصول ایرانی را تنها در ابعاد صنعتی، بازرگانی و مواردی از این دست که مایحتاج روزمره مردم هستند جستجو کنیم، نمایش آئینی و سنتی نیز خود یک کالای ایرانی است و افراد فعال در این عرصه نیز به مثابه کارگر و تولیدکننده ایرانی هستند که باید نسبت به سرنوشت کاری و حرفه‌ای آنها نیز حساس بود و به حمایت از کوشایی و تجارب هنری آنها پرداخت.
ورمرزیار در پایان گفت: اینکه تئاتر یک کالای ذاتاً غربی است حرفی در آن نیست اما گونه‌هایی از نمایش‌ها و آئین‌هایی نمایشی هستند که نفساً ایرانی هستند و تولید، ابتکار و بروز خلاقیت در آنها نیز به منزله حمایت از تولیدات و کالاهای فرهنگی و هنری صد در صد ایرانی محسوب می‌شود و امیدوارم مسئولان و مدیران در سال جدید در راه اعتلای فرهنگ و هنر ایرانی بیش از پیش کوشا و ساعی باشند.
انتهای پیام