به گزارش
ایکنا؛ آیت‌الله العظمی عبدالله جوادی آملی ۱۹ فروردین ماه در جلسه تفسیر خود در مسجد اعظم قم گفت: قرآن کریم، تعلیم و تزکیه و مثل و جدال را جداگانه ذکر کرده و در جدال اشاره فرموده که باید همراه با برهان حق باشد و طرف مقابل هم آن را متوجه شود و مقبول او باشد زیرااگر مقبول باشد و حق نباشد مراء و سوء استفاده از فهم مخاطب است که از حریم قرآن، دور است.
وی با اشاره به تزکیه از دید قرآن افزود: تزکیه نفس در امور اجتماعی نیز وجود دارد؛ لذا فرمود: وقتی می‌خواهید به دیدار کسی بروید وقت قبلی بگیرید و اگر نگرفتید و او شما را نپذیرفت نباید ناراحت شوید.
این مفسر قرآن بیان کرد: همچنین در آیه ۲۳۲ بقره به مسئله طلاق اشاره کرد و فرمود که اگر عده زن سپری شد او را در اتخاذ همسری جدید، آزاد بگذارید و نباید او را محروم کنید که این هم نمونه تزکیه است بنابراین تزکیه قرآنی شامل موارد تربیتی و اجتماعی و مالی و ... می‌شود.
این مرجع تقلید در ادامه اظهار کرد: یهود، چون بیشتر از دیگران مزاحم اسلام و مسلمین بودند محور‌هایی از سوره جمعه به این گروه اختصاص یافته و تشبیه یهودیانی که با وجود درک حق نسبت به اسلام و پیامبر بدرفتاری کردند به حمار شده است وگرنه هر ملتی که کتاب آسمانی خود را فرابگیرد و عمل نکند مشمول این قضیه است.
این مفسر قرآن عنوان کرد: قرآن از حواریون عیسی(ع) در بخش پایانی سوره صف با احترام یاد کرده است؛ بنابراین اگر یهودی و مسیحی و مسلمان مومنی باشند قرآن حرمت آنان را حفظ کرده است.
آیت‌الله جوادی آملی افزود: یهودیانی نظیر صهیونیست‌ها که خود را قوم و نژاد برتر می‌دانند قرآن محاجه کرده که اگر شما این طور می‌اندیشید نشانه اولیاء الهی این است که از مرگ استقبال می‌کنند، ولی این‌ها مرگ‌گریز هستند.
وی افزود: قرآن، کتابی است که مفسر آن ۲۳ سال در روز و شب و جنگ و صلح آن را تفسیر کرد تا مبادا کسی بگوید رویا بوده و بخواهد با هرمنوتیک و ... آن را تفسیر کند. ممکن است یک عالمی کتابی بنویسد و بمیرد و در فهم آنزمیان افراد، اشتباه شود، ولی قرآن کتابی است که طی ۲۳ سال تفسیر شده است.
آیت‌الله جوادی آملی اظهار کرد: قرآن، همان طور که در مورد نماز و حج دستورات مشخصی فرموده است در همه آداب زندگی هم این طور بود و حضرت با عمل و گفتار خود مانند یک معلم به تفسیر آیات پرداخت و به آن‌ها عمل کرد؛ البته درجه‌بندی در فهم و اختلاف در این مسئله، مشکل‌آفرین نیست، ولی نقطه مبهم و شبهه‌ناک و عقده در قرآن نیست.
انتهای پیام