به گزارش ایکنا؛ شهریار زرشناس، استاد دانشگاه در آئین بزرگداشت سالروز شهادت سیدمرتضی آوینی که با عنوان «داغ شقایق» عصر امروز دوشنبه 20 فروردین در بنیاد فرهنگی روایت فتح برگزار شد، به ایراد سخن پرداخت و گفت: دوست دارم در این مجال در مورد وجوهی از زندگی شهیدآوینی که کمتر به آن پرداخته شده است و یا حتی بسیاری از آن اطلاعی ندارند، صحبت کنم چرا که همه ما او را به عنوان یک فیلمساز بسیجی که مجموعه فاخر «روایت فتح» را ساخته است، معمولاً می‌شناسیم.
وی ادامه داد: باید اذعان کنم که سیدمرتضی در وهله نخست یک متفکر انقلابی و متعهد دوره گذار بود؛ اگر انقلاب را از حیث جهانی یک تحول بزرگ در عرصه بین‌الملل به حساب آوریم اما در عرصه داخلی مواجهه این پدیده سیاسی، اجتماعی و فرهنگی با برخی از مظاهر نامتجانس و غریبه از این ظرف زمانی دوره‌ای را به وجود آورده که باید از آن گذر کرد تا به مرحله ثبات که آستانه ورود به تمدن نوین اسلامی است، دست پیدا کنیم و شهیدآوینی سرباز انقلابی جبهه فرهنگی، انسانی خودساخته و پرورش یافته مکتب اسلام، آماده برای مقابله با پدیده‌های شوم این دوران گذار بود.
زرشناس تصریح کرد: وقوع انقلاب اسلامی به دوران منحط طاغوت که نه، بلکه فراتر از آن به دوران سیاه سیطره فرهنگ غربی بر جامعه ایرانی پایان داد، دورانی که از سال 1900 و با پیدایش پست مدرن شدت یافت و به اوج خود رسید و انقلاب اسلامی به عنوان یک مشرب فکری در ابتدا اعتراض به این سیطره غربزدگی بود که نتایج تلخی را در دوران پهلوی دوم از جمله بحران هویت، فقر، بی‌عدالتی و به اضمحلال کشیده شدن مناسبات اخلاقی و از بین رفتن زیرساخت‌های معیشتی مردم را موجب شده بود.
این استاد ادبیات و فلسفه دانشگاه در ادامه گفت: صرف وقوع انقلاب متضمن نجات از این ورطه نبود بلکه نقطه آغاز بود تا کشور بتواند از دالان این تونل وحشت که تنها مظاهر شبه‌مدرن بدون مغز و اصالت در آن در حال جولان بود گذر کند و به این واسطه است که من از این دهه‌های انقلاب به عنوان دوران گذار یاد می‌کنم.
وی افزود: به طور حتم برای گذر به سلامت از این ورطه توفنده و مرگبار فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و حتی اقتصادی که مصداق آن پرهیز از تجملات و اشرافی‌گری دوران شاهنشاهی است نیاز به نیروهای خردورز و کارآمدی همچون شهیدمرتضی آوینی داشتیم؛ فردی که در آغاز سخن او را متفکر انقلابی و متعهد این دوران نام نهادم، از این رو که او هم در عرصه عمل و هم در عرصه نظر پویا و فعال بود و در عین حالیکه در جمعه خونین مناسک حج سال 66 حضوری انقلابی داشت اما در مواجهه با برخی مظاهر و مصادیق انقلابی نیز با ذهنیتی پرسشگر و پویا می‌ایستاد و به تحقیق و پژوهش می‌پرداخت تا مگر خود پاسخ به برخی از ابهامات مناسبات انقلابی را پیدا کند.
زرشناس گفت: او متعهد به انقلاب و اندیشه‌های تابناک امام راحل نیز بود و لذا در عرصه عمل و با روحیه جهادی بدون آنکه خود را تافته جدابافته‌ای نشان دهد با وجود آنکه سمت مدیریت داشت اما پای کار بود و خود به میدان عمل وارد می‌شد و بدون در نظر گرفتن روابط و مناسبات رئیس و مرئوسی اجازه ذره‌ای تعلل در اموری که می‌دانست به نیت و هدفی متعالی منتهی می‌شود را نمی‌داد.
این استاد دانشگاه تأکید کرد: دستنوشته‌ها و مقالات و پژوهش‌هایی که از او برجای مانده است مؤید این نکته است که برخلاف تلقی عام او تنها در یک جبهه آن هم فرهنگی و عالم فیلمسازی فعال نبوده و همانطور که گفته شد با طرح پرسش‌هایی به طور مثال در مورد مباحثی همچون جهت داری علوم و به ویژه علوم انسانی، بانکداری آلوده به ربا، اقتصاد سرمایه‌داری شبه‌مدرن، خود را در پالودن اندیشه‌های زیربنایی و ارکان انقلاب اسلامی، متعهد و مسئول می‌دانست.
وی در ادامه گفت: قطعاً چنین اندیشه‌ای که تعارف با هیچ کس و هیچ چیز ندارد و ممکن است آنجایی که احقاق حقی مطرح باشد تظاهر به چیزی نکند، ملاحظه کسی را ندشته باشد و جانبداری از گروه و جناحی در مرام و مسلک او نباشد برای خود دشمنان و بدخواهانی در پی خواهد داشت که هم در زمان حیات وی و هم پس از شهادت او همچنان سیلی از این آنگ‌ها و تهمت‌ها به او و اندیشه‌هایش موجود است و اگر نبود نظر مساعد و روشنگرانه رهبری معظم انقلاب در مورد این شهید بزرگوار، چه بسا امروزه روز کسی جرئت صحبت در مورد شخصیت آوینی و منش فکری او را نداشت.
زرشناس در پایان سخنان خود گفت: روحیه انقلابی، متعهد و مسئولانه شهید آوینی با بسیاری از مظاهری که امروز در سطح مدیران و به ویژه مدیران فرهنگی شاهد و ناظر آن هستیم منافات داشت، چنین روحیه‌ای هیچگاه حتی اگر به او حقوق نجومی هم پرداخت کنند، آن را نخواهد پذیرفت اما چه می‌توان کرد که ساختار مدیریتی بوروکرات و تکنوکرات این روزگار موجب شده است که همچنان بعد از گذشت چندین و چند سال بر همان پرسش‌های بی‌پاسخ و لاینحل آوینی باقی مانده و جرئت طرح و یافتن راهی برای حل آنها را نداشته باشیم.
انتهای پیام