به گزارش
ایکنا؛ نقش محوری حضرت اباعبدالله (ع) در فلسلفه خلقت بشریت یک نقش تعیین کننده و تمام عیار است. انسان‌های زیادی در طول تاریخ آمدند تا بلکه بتوانند به مراحل عالی کمال دست یابند، در این راستا نقش امام حسین (ع) نقش جانانه است. به همین دلیل در احادیث می‌خوانیم که حضرت اباعبداالله الحسین (ع) محور عبادت خداوند است.
رمز جاودانگی، در مسیر سیدالشهدا (ع) و تبعیت از منش و کردار ایشان است. اینکه ملت‌ها یکی پس از دیگری می‌آیند و می‌روند و به فراموش سپرده میشوند، اما نام امام حسین (ع) و شهدای کربلا همواره جاودانه میماند، به این دلیل است که آن‌ها از هرچه در زندگی خود داشتند گذشتند. لذتهای دنیایی را برای وصال به معبود و معشوق حقیقی که خداوند باشد به فراموشی سپردند.
شخصیت ارزنده و بینظیر حضرت اباعبدالله (ع)، آینه تمام نمایی از پیامبر (ص) بود. همان پیامبری که خداوند در قرآن به او میفرمایند: «ای پیامبر؛ تو صاحب خلق و خوی حسنه هستی.» حال وارث این خلق و خو وصفات نیک، حضرت اباعبدالله (ع) است. به همین دلیل است که نبی مکرم اسلام (ص) بیان میکنند که «ای مردم؛ من از حسین و حسین از من است و خداوند عالم دوست میدارد، هر آنکس که فرزندم حسین را دوست بدارد. »
فطرت نورانی و اخلاق بی نظیر امام حسین (ع) نه تنها در طول حیات، بلکه پس از شهادت مظلومانه ایشان هم، خیل عظیمی از انسان‌ها را به سمت و سوی او سوق می‌دهد. در بسیاری از دعا‌ها و زیارت نامههایی که از بزرگان دین به ما رسیده است، بر معرفت و شناخت پیدا کردن به ائمه معصومین، به ویژه امام حسین (ع) تاکید شده است. زائر کربلا آنگاه به مقام واقعی زیارت کننده امام حسین (ع) میرسد که عمل هایش هم همان عمل‌های مورد پسند حضرت اباعبدالله باشد.
کردار، گفتار و رفتار ما مخصوصا در این روزگار، باید حول محور توصیههای امام حسین (ع) باشد. روایت داریم که امام حسین (ع) خطاب به مردم فرمودند: «ای مردم؛ خداوند عالم، خلق نکرد جهانیان را مگر برای اینکه به معرفت و شناخت الهی دست یابند.» در آن لحظه، شخصی از بین مردم برخاست و خطاب به ایشان عرضه داشت ای پسر پیامبر؛ این معرفت چطور برای ما حاصل خواهد شد؟ امام حسین فرمودند: «ای مردم اگر میخواهید خداشناس شوید، باید از مسیر شناخت و معرفت امام بگذرید تا شاید به معرفت الهی دست یابید.»
(حجت الاسلام و المسلمین ادیب یزدی- بهار ۹۷)