به گزارش
ایکنا؛ رسول خدا سخنرانی مفصّلی دربارهٔ ماه شعبان برای مردم داشتند و خود حضرت روحاً به‌شدت به این ماه وابسته بودند. همهٔ روزهای ماه شعبان را روزه بودند و روزهٔ خود را به ماه رمضان وصل می‌کردند. نظرشان این بود که اگر مؤمنی یک‌روز از کل ماه را روزه بگیرد، زمینهٔ ورود خودش را به بهشت آسان کرده است.
ایشان می‌فرمودند: پروردگار مهربان عالم دستور می‌دهد که تمام درهای بهشت در روز اول شعبان به روی دنیا باز باشد. درختی در بهشت به‌نام طوبی هست که این کلمه در قرآن در روایات ذکر شده است، به این درخت آخرتی، درخت بهشتی و درختی که فعلاً در عالم غیب و از دیدگان مردم پنهان است، فرمان می‌دهد. همهٔ مخلوقات و موجودات مطیع او هستند و نسبت به وجود مقدس او شعور و شناخت دارند، او را حمد و تسبیح می‌کنند، پس این درخت هم بدون استثنا وقتی در بهشت به او فرمان داده می‌شود، نسبت به فرمان خدا خاضع و فروتن است. خدا فرمان می‌دهد که تمام شاخه‌های خودت را به دنیا بگستران و ما نمی‌بینیم، ولی پیغمبر می‌دید و اگر او هم نمی‌دید، با ما فرقی نداشت. تفاوت زیادی بین ما و انبیا و ائمهٔ طاهرین است.
بعد حضرت می‌فرمایند: شاخه‌های این درخت در روز اوّل شعبان به همهٔ این دنیا گسترده می‌شود، اگر کسی را غنیمت بداند و خودش را به شاخه‌های این درخت وصل بکند، زمانی که پروردگار عالم سفرهٔ این دنیا را جمع می‌کند، تمام شاخه‌های این درخت به محل اصلی‌اش یعنی بهشت برمی‌گردد.
«حجت‌الاسلام انصاریان-بهار 97»