به گزارش کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ، یکی از سنن الهی، سنت هدایت است که منقسم بر دو گونه‌ی تکوینی و تشریعی بوده و از آن به پیامبران درونی و بیرونی نیز تعبیر می‌شود.
پیامران درونی، همان عقل و فطرت و غریزه‌اند که در نهاد آدمی نهفته است و پیامبران بیرونی، دسته‌ای از انسان‌های وارسته اند که از جانب ذات باری تعالی مأمور به هدایت انسان به مسیر تعالی شده‌اند. در مسیر هدایت تشریعی، هزاران رسول برانگیخته شده‌اند و پس از ختم نبوت نیز این امر خطیر در قالب امامت استمرار یافت.
در بادی امر، هدایت تشریعی با حضور مستقیم فرستاده الهی در میان مردمان صورت می‌پذیرفت لیکن به سبب کفران نعمت خلق و شکستن چراغ‌های هدایت به دست نابخردان دنیا دوست، آخرین حجت الهی به اذن خداوند از انظار پنهان گشت تا جامعه بشری به سطحی از بلوغ نائل آید که با طوع و رغبت، گردن به اطاعت از ولیّ الهی نهد.
فلذا از آنجایی که علت العلل غیبت حضرت حجت(عج)، رشدنایافتگی اجتماع بشری بوده است، مبرهن است که ظهور، تنها در پرتو تغییر رویکرد بشریت و خاصه جامعه شیعی میسّر می‌شود چرا که در این صورت فلسفه وجودی غیبت، زایل و مانعی که بر سر راه ظهور قرار دارد، مرتفع می‌شود.
به دیگر سخن، بر خلاف تصور رایج دال بر اینکه شیعیان، منتظر ظهور اند؛ حقیقت امر این است که امام عصر(عج)، منتظر ما است و مادام که به راستی، آماده‌ی یاری و خواهان حکومت عدل ایشان نباشیم ظهور محقق نمی‌شود.
محمد فرخی
انتهای پیام