به گزارش ایکنا؛ آیت‌الله العظمی عبدالله جوادی آملی 16 اردیبهشت در جلسه تفسیر خود در مسجد اعظم گفت: یکی از نکاتی که در سوره مبارکه تغابن به آن پرداخته شده مسئله معاد و بیان قدرت و علم الهی است که خداوند به همه ذرات و ارواح و کائنات علم دارد.
وی افزود: این آیات در ادامه اشاره به یوم‌الجمع بودن قیامت دارد که با فصل یعنی یوم‌الفصل بودن که در برخی دیگر از سوره‌ها اشاره شده هماهنگ است؛ زیرا در قیامت همه به صورت فردی در محضر الهی حاضر می‌شوند و انساب و اسبابی در کار نیست، البته یوم الاجتماع هم نیست.
آیت‌الله جوادی آملی با اشاره به آیه «يَوْمَ يَجْمَعُكُمْ لِيَوْمِ الْجَمْعِ ذَلِكَ يَوْمُ التَّغَابُنِ وَمَنْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَيَعْمَلْ صَالِحًا يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ وَيُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ذَلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ»﴿تغابن/۹﴾ بیان کرد: در این آیه فرموده است کسی که ایمان بیاورد که صرف اعتقاد نیست به حصن و مأمن الهی یعنی دستورات قرآن و اهل بیت(ع) و پیامبر(ص) وارد شود مورد بخشش الهی قرار خواهد گرفت و گناهان کوچک آنان بخشیده می‌شود.
وی با بیان اینکه گناهکار عذاب می‌شود خواه کافر و یا غیر کافر به آیه «وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ خَالِدِينَ فِيهَا وَبِئْسَ الْمَصِيرُ» اشاره و تصریح کرد: فقط کفار و تکذیب‌کنندکان دین خدا، خلود در جهنم دارند ولی گناه‌کاران مومن بخشیده می‌شوند.
این مرجع تقلید اظهار کرد: بیان نورانی امام سجاد(ع) این است که رحمت خدا پیش از غضب اوست ولی منافاتی با عدل الهی ندارد و عدل رهبر اجرای حکم در مورد انسان‌هاست.
این مفسر قرآن با بیان اینکه براساس عدل الهی، خلود کفار در جهنم و مومنان در بهشت کامل عادلانه است اظهار کرد: بنیانگذاران جنگ جهانی اول و دوم را وقتی می‌بینید که در جهنم خالد هستند، بهترین جا برای آنان است و جای به‌به گفتن به عدالت الهی دارد البته اگر کسانی که در کمال تباهی هستند برگردند رحمت خدا شامل حال آنان می شود.
وی افزود: قرآن برای همه مردم، هدایت است و اگر کسی به آن اعتنا کرد و ایمان آورد هدایت پاداشی دریافت خواهد کرد و به آسانی عالم و عادل و اهل نماز شب و اول وقت می‌شود و از مال حرام می‌گذرد.
آیت‌الله جوادی آملی با بیان اینکه هر فردی کار خیری کند موقعیت خودش را تثبیت کرده است گفت: این مسئله همانند درختی است که بتواند کنار نحر برود و آب به پای ریشه خود بریزد چون ریشه خود را تثبیت کرده است.
وی با تاکید بر اینکه سخن روحانیت باید بلاغ باشد، تصریح کرد: مطلبی را بلاغ می‌گویند که آن نوشتار و سخنرانی مبهم نباشد و همه جملات، معنای خاص خود را داشته باشد؛ بنابراین مخلوط و درهم حرف زدن، تبیان، بلاغ و مبین نیست ضمن اینکه حرف را به جان مردم رساندن، بلاغ است البته قبول و نکول بر عهده خود مردم است.
انتهای پیام