وی افزود: اکثریت گفته‌اند این آیه خطاب به پیغمبر(ص) نیست؛ با توجه به اینکه این آیه شریفه در عداد آیات مربوط به روز قیامت است وضعیت انسان را در روز قیامت بیان می‌کند نه وضعیت شخص خاصی را.
هادوی تهرانی بیان کرد: همان‌طور که دیگران فرمودند سیاق همین اقتضا را دارد؛ آیات قبل و آیات بعد همین معنا را در بردارد که همه راجع به داستان قیامت است؛ چون آیات مربوط به قیامت برای اولین بار در سوره «ق» نازل نشده است که پیغمبر(ص) در این جا مطلع شده باشد؛ لذا بیشتر تناسب دارد هم به لحاظ سیاق و همه به لحاظ معنایی با روز قیامت که الیوم روز قیامت باشد.
این استاد حوزه عنوان کرد: شاید اینکه خطاب به صورت «کنت» «فبصرک» آمده است نکته‌ای داشته باشد و آن این که انسان چون در آن روز حقایق را می‌بیند متوجه می‌شود که فاصله او با خدا چقدر کم است یا اصلا فاصله‌ای نیست.
هادوی تهرانی تاکید کرد: علت این خطاب که این طور به صورت مخاطب و مفرد آمده است نه به صورت مغایب یا به صورت جمع همین باشد که انسان در آنجا این فاصله بین خودش و خدا را می‌بیند، زیرا پرده برداشته شد.
وی تصریح کرد: این آیه همان طور که به لحاظ سیاق تناسب با نبی اعظم(ص) ندارد به لحاظ معنایی هم با حضرت(ص) تناسب ندارد؛ نه اینکه محتمل نباشد بلکه به لحاظ سیاق و معنایی تناسب با قیامت دارد؛ بنابراین قاعدتاً احتمال قوی‌تر این است که ناظر به روز قیامت است.
انتهای پیام