وی افزود: در ادامه فرموده است که این قرآن برای خدایی است که یکی از خصوصیات او این است که غافر الذنب و قابل‌التوب است؛ یعنی گناهان را می‌بخشد و توبه را می‌پذیرد، البته از طرف دیگر خداوند شدیدالعقاب است. خدا صاحب نعمت‌های مستمر است، ولی اگر کسی گناه کرد و توبه نکرد، باید منتظر عقاب و عذاب باشد و این عقاب و عذاب هم شدید و البته نتیجه عمل او و تجسم آن است.
آیت‌الله هادوی تهرانی افزود: توبه به معنای پشیمانی از عمل بد، و تصمیم جدی برای انجام ندادن آن کار و استغفار و طلب مغفرت است و در گناهانی که جبران دارد، مانند حق‌الناس و حق‌الله باید جبران کند، بنابراین تنها با گفتن استغفرالله، توبه محقق نخواهد شد.
این استاد تفسیر همچنین در ادامه تفسیر سوره مبارکه «ق» بیان کرد: خداوند در آیه 37 این سوره فرموده است که در آنچه ما نازل کرده‌ایم، یادآوری و ذکر است و اگر کسی به آن توجه و عمل کند، متنبه می‌شود؛ البته اگر اینکه انسان، آدم‌وار آن را بخواند و به تعبیر قرآن، قلب و سمع داشته باشد.
وی بیان کرد: در قرآن اصلا قلب به معنای عضو صنوبری که خون را در جریان می‌اندازد، به کار نرفته و مراد از آن مرکز تحولات روحی و اخلاقی و معرفتی انسان است و مراد از سمع هم گوش دادن برای عمل کردن است.
آیت‌الله هادوی تهرانی اظهار کرد: خداوند فرموده که راه سخت نیست و قریب المسافت است، ولی همین مسافت قلیل را هم به تعبیر روایت وقتی پرده کنار رفت، می‌بینیم که عمری کنار دریا به سر بردیم، ولی تشنه بودیم.
انتهای پیام