به گزارش
ایکنا؛ گفتاری از مصطفی ملکیان درباره ۵ مؤلفه زندگی معنوی در کانال تلگرامی او منتشر شده است که متن آن از نظر می‌گذرد؛ «مراد از معنوى شدن این است که جوانان ما داراى زندگى‌اى شوند که در آن آرامش درونى، شادى، امیدوارى و رضایت باطن داشته و زندگى برایشان معنى‌دار باشد. به نظرمن براى معنوى شدن پنج مؤلفه خیلى مهم است: جوان به جاى اینکه دستخوش هزاران اضطراب و تشویش باشد باید باطن آرامى پیدا کند، به جاى اینکه افسرده باشد باید از لحاظ روانى شاد شود، به جاى اینکه ناامید و دست به گریبان یاس باشد آدمى امیدوار به زندگى گردد، عوض اینکه دائماً با خودش نزاع داشته باشد باید یک نحو رضایت باطن در خویش احساس کند تا هیچ گاه دستخوش عذاب وجدان نباشد و همیشه یک ملامت‌گر درونى او را لگدمال نکند و از همه این‌ها مهمتر این است که زندگى برایش معنى‌دار باشد و خیال نکند که او را به زور وادار به کارى کردهاند و او هم باید بگذارد تا از بین برود. باید زندگى برایش معنى‌دار باشد و بسوى هدفى فراتر از زندگى مادى برود.
به نظر من ادیان آمدهاند که چنین انسانهایى را پرورش دهند. وقتى این همه در دین گفته مىشود «الا بذکرالله تطمئن القلوب؛ با یاد خدا دل آرام مىگیرد». وقتى در قرآن آمده است که حضرت ابراهیم (ع) خطاب به خدا گفت: «رب ارنى کیف تحى الموتى قال أو لم تؤمن»، خدا در جواب ابراهیم گفت: آیا ایمان ندارى؟ «قال بلى ولکن لیطمئن قلبى» ایمان دارم ولى، یک چیز مهمتر از ایمان است که ندارم و آن آرامش دل است. یا بالاتر از آن، در قرآن وقتى مىخواهند اوج یک انسان را نشان دهند به او خطاب مىکنند: «یا ایتهاالنفس المطمئنه». این آرامش و رها بودن از اضطراب و تشویش، علامت یک انسان معنوى و همیشه شاد است یا: «ان أولیاءالله لاخوف علیهم ولاهم یحزنون» حزن ندارند، شاد هستند. انسان معنوى رجاء به خدا دارد و هیچ وقت دستخوش یأس نمىشود. به نظر من ما مىتوانیم انسانهاى امیدوارى بپرورانیم که به تعبیر على ابن ابى طالب (ع) «لایرجون احد منکم الا ربه؛ به خداى خودشان امیدوار باشند». بهداشت روانى یک انسان معنوى به این است.»
انتهای پیام