سماعة‌بن مهران پرسید: چرا به این بزرگواران صاحبان اراده و تصمیم قوى گفته مى‌شود؟
امام فرمود: چون هنگامى که نوح پیامبر(ص) دینش را به مردم عرضه کرد، عدّه‌اى مشرک و بت‌پرست بودند که حاضر نبودند به آسانى ایمان آورده و کیش بت‌پرستى که میان آباء و اجدادشان سابقه داشت را رها کنند و لذا در طول ۹۵۰ سال تبلیغ مستمر و پیگیر حضرت نوح، تنها ۸۰ نفر ایمان آوردند. ولى حضرت نوح(ع) عزم و اراده‌اى محکم و قوى داشت و خسته نمى‌شد و با قدرت وظیفه اش را انجام مى‌داد.
هنگامى که حضرت نوح(ع) رفت و دوران حضرت ابراهیم(ع) آمد و آن حضرت آیین جدیدى را به مردم عرضه کرد، پیروان آیین قدیم به راحتى زیر‌بار آیین جدید نمى رفتند. باید پیامبر صاحب عزم و اراده‌اى قوى و آهنین همچون ابراهیم بت‌شکن باشد که در راه تبلیغ و هدایت مردم تا قلب دریاى آتش پیش برود و حاضر به قربانى کردن فرزند دلبندش شود.
پس از ابراهیم(ع)، دیگر پیامبران اولواالعزم نیز چنین وضعیّتى داشتند و بنابراین، به این بزرگواران، انبیاى اولواالعزم مى‌گفتند.
منبع: برگرفته از کتاب زندگی پر‌ماجرای نوح(ع)، آموزه‌ها و عبرت‌ها، اثر آیت‌الله مکارم شیرازی.
تهیه و تنظیم: تقی قاسمی خادمی
انتهای پیام