ای همیشه بهار!
یا رب! بهار آمده، اما بهار من ...؟!
گوید قرار آمده، اما قرار من ...؟!
عالم به شور آمده از شادی بهار
گوید که یار آمده، اما نگار من ...؟!
یا رب! در این بهار، چنان غرق نعمتیم
آید اگر به باغ، نگارین بهار من
یا رب! دلم گرفته از این شیوه از بهار
تکرار، افسرده کند حال زار من
خلاق تویی، اگر که بخواهی چنان شود
باید که باز کنی گره از جمله کار من
من شاعر بهار و دلم مست شعر و شور
بی‌تو غزل نمی‌شود اینجا فِکار من
با مرگ من می‌شود، اما به هم رسید
بوی بهار می‌شنوی از مزار من
آید اگر بهار من، همه جا می‌شود بهار
عالم شود چنان که تو خواهی، گُوار من
صحرا پر از شکار و دلم صید عشق توست
فصل شکار آمده،ای شهسوار من ...؟!
می‌آیی ای همیشه بهار! ای طلوع عشق!
وقت است که صبح شود، شام تار من
انتهای پیام