وی با بیان اینکه نویسنده تفسیر ثعلبی متوفای 427 هجری قمری است تصریح کرد: وی در این تفسیر از ابن عباس، مقاتل، عکرمه، مجاهد، ابوالعالیه، حسن بن ابی الحسن، ابن جرید و در مجموع 43 تفسیر را نام برده است؛ این نشان می‌دهد که اهل سنت تفاسیر زیادی داشته‌اند برعکس شیعه که تا دوره شیخ طوسی تفسیر چندانی نداشته است؛ بنابراین این افراد وقتی تفسیر می‌نوشتند تفاسیر فراوان ادبی و ... در اختیار آنان بوده است.
دبیر سابق شورای عالی حوزه با بیان اینکه عالمان سنی از جمله نویسنده کشاف و ... به هنگام نوشتن تفاسیرشان از تفسیرهای شیعه بی‌خبر نبودند و معارف اهل‌بیت(ع) در دست آنان بود چون با نویسندگان تفاسیرشیعه هم دوره و گاهی در یک منطقه زندگی می‌کردند اظهار کرد: سؤال این است که برخورد آنان با تفاسیر ما چگونه بوده است؟ برخورد مفسران سنی با تفاسیر با وجود اطلاع از محتوای آن، چند گونه بوده است؟.
وی با بیان اینکه برخی اساساً متعرض مباحث اختلافی یعنی امامت و فضائل نمی‌شدند ادامه داد: برخی متعرض می‌شوند ولی نفی و اثبات نمی‌کنند و صرفاً نقل اقوال گوناگون را دارند که به این گروه هم نمی‌توان نسبت سوء بدهیم و مدل سوم این است که نقل اقوال دارد ولی اقوالی را که مدنظر او نیست رد کرده است و در اواخر هم این ردیات بیشتر شده است.
استادی اظهار کرد: موسوعه امامت هم اکنون در کتابخانه آیت‌الله مرعشی در حال چاپ است که بیش از 30 جلد آن هم چاپ شده است؛ در این موسوعه در بخش «اهل بیت فی القرآن» از 80 سوره، 230 مورد استخراج کرده که طبق روایات اهل سنت مربوط به اهل‌بیت(ع) است؛ همچنین هزار و 800 روایت از کتب اهل سنت و قرون اولیه استخراج کرده است که نشان می‌دهد فضائل صرفاً برای کتب شیعه نیست و اهل سنت هم به آن پرداخته‌اند.
تعصب و بی‌انصافی؛ ریشه انکار فضائل اهل‌بیت(ع)
استادی ادامه داد: نقطه ضعف آشکاری در تفاسیر اهل‌سنت در بحث آیات امامت و اهل بیت(ع) وجود دارد که یا این روایات را دیده‌اند و نیاورده و یا آن را در جهت اهداف خود رد و نقد کرده‌اند. این‌ها باید جوابی برای حدیث ثقلین داشته باشند و چون دستشان خالی است و نمی‌توانند جواب دهند دچار بی‌انصافی و تعصب شده‌اند.
دبیر سابق شورای عالی حوزه با اشاره به برپایی بزرگداشتی برای طبری بیان کرد: آیت‌الله جوادی آملی در این مراسم سخنرانی کردند و اعتقادات طبری را زیر سؤال برد تا جایی که برخی این مراسم را کوچک داشت وی نامیدند و بنده هم مقاله‌ای برای این همایش و رویکرد وی به روایات اهل‌بیت(ع) نوشتم. از جمله اینکه طبری در مواجهه با این روایات با اینکه اطلاع داشته از روی بی‌توجهی آن را رد کرده است.
رواج مغالطه‌ای غیرعلمی
استادی با طرح این سؤال از سوی برخی افراد که کافی در قرن 4 می‌زیسته ولی نسخه‌های او برای قرن هفتم است و چگونه می‌شود ثابت کرد که روایات این کتاب، دستکاری نشده است افزود: این حرف مغالطاتی است که از سابق در مورد قرآن و روایات اهل بیت(ع) هم گفته شده است؛ ولی همه می‌دانند در بسیاری از موارد نسخه اصلی کتب از بین رفته است، بنابراین نبود نسخه اصلی به معنای درست کردن در قرون بعد و دستکاری نیست.
وی با بیان اینکه بسیاری از کتب از بین رفته است تصریح کرد: بنابراین این دلیل نمی‌شود که ما روایتی در فضیلت ائمه(ع) بیاوریم و فردی مدعی شود که این روایت در قرن نهم در کتابی دیده شده ولی چون قبل از آن نبوده است پس معتبر نیست زیرا خیلی از کتب از بین رفته است. شاه عباس صفوی 120 جلد کتاب به حرم حضرت معصومه(س) وقف کرده و آورده این نسخه و 119 نسخه دیگر به کتابخانه حرم وقف شده است ولی با همه جست‌وجوهایی که صورت گرفته تنها ده نسخه آن پیدا شده است یعنی به هر دلیلی مابقی از بین رفته است و نمی‌توان منکر وجود آن شد.
استادی با بیان اینکه این شبهات و مغالطات را برخی به صورت ظاهرالصلاحی مطرح می‌کنند تا در جوانان به خصوص تأثیر بگذارند بیان کرد: در مورد طب الرضا، طب النبی و طب الصادق و ... هم این حرف‌ها زده شده است و از امتیازات حاجی نوری این است که این‌ها را بیان کرده که ولو اینکه روایات ضعیفی هم دارد نباید آن را رد کنیم.
انتهای پیام