حجت‌الاسلام حسین صادقی، کارشناس و مشاور خانواده، در گفت‌وگو با ایکنا به توضیح درباره اهمیت هدایت جامعه در مسئله تشکیل خانواده پرداخت و اظهار کرد: خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: «مَنْ أَحْيَاهَا فَكَأَنَّمَا أَحْيَا النَّاسَ جَمِيعًا؛ هر كس كسى را زنده بدارد چنان است كه گويى تمام مردم را زنده داشته است»(سوره مائده، آیه 32). معنای آیه این است که اگر کسی دیگری را هدایت معنوی کند، انگار همه مردم را احیا کرده است. اگر شما جان یک نفر را نجات دهید خیلی باارزش است، اما اگر یک نفر را هدایت کنید، قطعاً مقامش بالاتر است. به همین دلیل امام صادق(ع) در تفسیر این آیه می‌فرمایند که این آیه در خصوص هدایت انسان و احیای معنوی اوست. البته این بدان معنا نیست که خود ما هدایت شدیم و از هدایت بی‌نیاز هستیم، ولی حداقل در حوزه‌ای که تحصیل کرده‌ایم می‌توانیم شبهات مردم را رفع کنیم و به سؤالات آنها پاسخ بدهیم.
وی افزود: عاجزانه از شما می‌خواهم به بحران اجتماعی «فروپاشی خانواده»، که در جامعه فراگیر شده است، بیشتر اهمیت بدهید. من هشت روز در ایام نمایشگاه کتاب در غرفه مشاوره حضور داشتم و از نزدیک مشاهده کردیم که مسئله فروپاشی خانواده چقدر عمیق و جدی است. باید در این حوزه به مردم آموزش بدهیم. مردم نیاز به آموزش دارند. زندگی کردن بسیار جذاب و شیرین است، ولی جوانان ما در انتخاب، ادامه زندگی و معیارهایشان برای ازدواج نیازهای اساسی خود را نمی‌شناسند و به همین دلیل زندگی‌شان به تار مویی بند است. شاید اگر این افراد زودتر به مشاور مراجعه کنند، انتخابشان متفاوت باشد و اختلافاتشان به این حد نرسد که تصمیم به طلاق بگیرند و آمار طلاق این‌قدر در جامعه بالا باشد.
صادقی در ادامه تصریح کرد: یکی از مصادیق و مواردی که زمین‌ساز مشکلات خانوادگی است مسئله «انتخاب در ازدواج» است. متأسفانه انتخاب‌های جوانان احساسی و براساس روابط دختر و پسر است. من کاری ندارم رابطه دختر و پسر از نظر شرعی چه حکمی دارد، ولی متأسفانه الآن این رابطه زمینه‌ساز شناخت طرفین است و این روابط بدترین و کاذب‌ترین شناخت را برای هر دو طرف حاصل می‌کند. لطفاً به دختران و پسران بگویید که با ارتباط احساسی، شناخت درستی به دست نمی‌آید. متأسفانه بسیاری از این روابط با ارتباط احساسی و وابستگی شروع می‌شود اما دوام چندانی ندارد. درست است که این عنوان از جذابیت برخوردار است اما در واقعیت، دوام و پایداری ندارد. دوام زندگی براساس تفکر و اندیشه است. به همین دلیل باید بر پایه تفکر، همسر خود را انتخاب کنیم و با ابزار عشق، رابطه خود را ادامه بدهیم.
کارشناس خانواده ادامه داد: دوستی دختر و پسر معضلی است که متأسفانه در جامعه ما رواج پیدا کرده و کاملاً عادی شده است. الآن تجربه بنده در محیط‌های دانشگاهی نشان می‌دهد که بالای نود درصد رابطه وجود دارد. علت رواج آن این است که سن ازدواج بالا رفته و این جوان طبیعتاً می‌خواهد خلأ عاطفی خود را از طریقی پر کند. نمی‌خواهم بگویم این کار درست است یا غلط، چراکه قطعاً کار نادرستی است. از این زاویه به این مسئله نگاه نمی‌کنم. از این زاویه به مسئله نگاه می‌کنم که آیا دوستی دختر و پسر ابزار درستی برای آشنایی و شناخت هست یا خیر؟ به همین دلیل در جلسات مشاوره از مراجعین سؤال می‌کنم آیا این فردی که با او ارتباط برقرار کردی، گزینه مناسبی برای ازدواج محسوب می‌شود؟ آیا به او اعتماد داری؟ در همین نمایشگاه کتاب دختری به من مراجعه کرد که به یک پسر علاقه پیدا کرده بود. خودش می‌گفت سه سال است با این پسر ارتباط دارم و این پسر با چندین دختر دیگر در ارتباط است. خود این دختر به این پسر اعتماد ندارد ولی به او وابسته شده است.
وی ادامه داد: باید در خصوص ارتباط به جوانان آموزش بدهیم. همین ارتباط می‌تواند خیلی آسیب‌زا باشد. دختران و پسران زیادی بر اثر این ارتباط دارند آسیب می‌بینند. از طرف دیگر، رابطه دختر و پسر ابزار مناسبی برای شناخت نیست. در گذار تاریخ همواره با تضاد مواجهیم. قبلاً پدر و مادرها برای فرزندان خود همسر انتخاب می‌کردند و اصلاً به نظر فرزندشان اهمیت نمی‌دادند. الآن ما در دوره تفریط هستیم. به نظرم باید تعادل برقرار شود؛ یعنی هم دختر و پسر نظر خود را بیان کنند و هم والدین به آنها مشاوره بدهند.
صادقی در ادامه تأکید کرد: به نظر من اگر با نگاه «باید» و «نباید» به مسئله ارتباط دختر و پسر نگاه کنیم اشتباه است. متأسفانه یکی از اشتباهات ما این است که فقه را منفک از جامعه‌شناسی و روان‌شناسی می‌دانیم. این غلط است. فقه وقتی چیزی را حرام می‌کند، براساس درک و شناختی از انسان است. انسان موجودی احساسی است. وقتی شما مرد و زنی را در کنار هم قرار دهید مانند دو آهن‌ربا همدیگر را جذب می‌کنند. به همین دلیل فقه اسلام حد و مرزی برای ارتباط زن و مرد قرار داده است تا نظام خانواده حفظ شود. قطعاً یکی از علل طلاق این است که در بیرون خانه و در خیابان و محیط کار نیازهای جوانان رفع می‌شود. با این توصیف اگر فرض کنید ارتباط دختر و پسر حلال باشد، آسیب‌ها و مشکلات آن حل نخواهد شد؛ چراکه این مسئله فقط تبعات شرعی ندارد، بلکه تبعات اجتماعی و روان‌شناسی دارد.
انتهای پیام