در هنگامه‌هاى نخست خانه‌دار شدن ملت و از دور دوم، گزيده‌اى به خانه آنان پاى نهاد تا حقوق از دست رفته و خدادادى ملت را با شور و شُور ملى بازگردانده و آن را با درايت، شجاعت و شناخت بى‌بديل خود پاس بدارد كه به گفته دوست و دشمن و هر كه سخنان و رفتار مدرس را شنيد و ديد، به حق چنين كرد و چنان بر اين باور ماند تا جان را نثارِ اين مردانگى نمود.
او نه تنها آن خانه را از آن ملت و به مفهومى كه خواسته شده بود، ملى مى‌ديد و ملى مى‌خواست كه خانه محل زيست خويش را نيز در پناه خدا و قرآن، پناهگاه مردم و باز شده از آغاز به روى ملت ساخت.
شعار سال جارى (١٣٩٨ - ٢٠١٩) شوراى بين‌المللى موزه‌ها (ايكوم)، «موزه‌ها همچون كانون‌هاى فرهنگی: آینده سنت» تعيين شده است، شعارى كه همچون شعار هاى سال‌هاى گذشته، خود سنتى براى تداوم زمينه‌اى متناسب با شأن موزه‌ها محسوب مى‌شود.
بديهى است هر موزه به فراخور موضوع و محتواى موضوعى خود در بهره‌گيرى يا تحقق بخشيدن به اين شعار، روشى ويژه اتخاذ مى‌نمايد.
خانه موزه شهيد مدرس نيز با رسالت اصلى معرفى خانه مدرس با دو رويكرد «خانه‌اى ايرانى مانده از ساليان گذشته دور در فرهنگ خانه‌نشينى تهران» و «چگونگى زيست خانه‌نشينان ويژه در اين خانه»، اگر بخواهد كانونى اين‌چنين شود، بايد رويكرد فرهنگى و سنتى خاص خود را بازيابد تا به عنوان ميراث ناملموس از آن حفاظت نمايد و يا در راه حفظ آن تلاش كند، بنابراين راهى جز جست‌وجو در فرهنگ ايرانيان آن دوره و شخصيت ايران‌دوست و اهل اين خانه نمى‌یابد تا بدين مأموريت اهميت بخشد.
زين سبب از نام صاحب خانه (مدرس) درس مى‌گيرد تا به درس و كلاس بپردازد و از مشى همو سرمشق مى‌پذيرد تا قرآن (اين خواندنى‌ترين كتاب) فرستاده از آسمان حقيقت را خواندنى‌تر براى جوانان اهل محل نموده و راه را براى عمل به آن هموار سازد. باشد تا اين موزه كانونى فرهنگی در عمل به شعار شوراى بين‌المللى موزه‌ها گردد تا آینده سنت ايران‌زمين به نيكى در آن رقم بخورد. ان‌شاءالله
یاددشت از محمدرضا جواهری، مدرس دانشگاه و پیشکسوت موزه‌داری
انتهای پیام