هفتاد و هفتمین شماره فصلنامه «تاریخ اسلام» روانه بازار نشر شد

به گزارش ایکنا؛ هفتاد و هفتمین شماره فصلنامه علمی پژوهشی «تاریخ اسلام» به صاحب‌امتیازی دانشگاه باقرالعلوم(ع) و مدیرمسئولی شمس‌الله مریجی منتشر شد.

عناوین مقالات این شماره بدین قرار است: «سیره‌نگاری ابن‌عقده؛ عرصه تقابل سیره‌نگاری علوی با عثمانی؛ مطالعه موردی عصر نبوی»، «بررسی تطبیقی مغازی یونس بن بُکَیر با زیاد بن عبدالله بَکّائی در تقریر سیره ابن‌اسحاق»، «چگونگی تغییر گفتمان فرهنگی سیاسی جامعه پس از رسول خدا‌(ص) با تأکید بر احادیث ساختگی»، «بینش و روش در تاریخ‌نگاری شیخ صدوق (مطالعه موردی عیون اخبارالرضا(ع‌)»، «قالب‌های اثرگذار داده‌های تاریخی در فرایند استنباط فقهی بررسی موردی مکتب معاصر نجف»، «بررسی دیدگاه‌های تفسیری عبدالجلیل قزوینی در مواجهه با موانع وحدت و هم‌گرایی در دوران سلجوقی»، «بررسی تشکیلات و ارکان حکومتی دولت بنی‌رستم»، «شکل‌گیری و گسترش خانقاهای مرشدیّه در هند و چین (سده هشتم هجری)».

چگونگی تغییر گفتمان فرهنگی سیاسی جامعه

در چکیده مقاله «چگونگی تغییر گفتمان فرهنگی سیاسی جامعه پس از رسول خدا‌(ص) با تأکید بر احادیث ساختگی» می‌خوانیم: «جامعه اسلامی پس از رحلت رسول خدا(ص) به سوی ارزش‌های ناهمسو با ارزش‌های عهد نبوی حرکت کرد. این مقاله در پی روشن ساختن راهبردهای هدفمند حکومت پس از دوران حضور پیامبر(ص) برای جابه‌جایی فرهنگی در سایه سکوت دینی و مدنی افکار عمومی جامعه اسلامی است. مقاله با روش تحلیلی و با استناد به منابع دست اول نشان می‌دهد که این راهبرد به کمک احادیث ساختگی، ابعاد سه گانه اندیشه، شخصیت و سنت پیامبر(ص)را از طریق برنامه سه‌گانه نظریه‌سازی، شخصیت‌سازی و رفتارسازی دگرگون ساخت و کوشید قرائتی نو از گفتمان اسلامی و سازگار با منافع سیاسی در میان افکار عمومی نهادینه سازد».

قالب‌های اثرگذار داده‌های تاریخی

در طلیعه مقاله ‌«قالب‌های اثرگذار داده‌های تاریخی در فرایند استنباط فقهی بررسی موردی مکتب معاصر نجف» آمده است: «استنباط فقهی فرایندی بهره‌مند از انواع داده‌های برگرفته از دانش‌های متعدد دارد. نقش‌آفرینی این داده‌ها که برخی از آنها محتوای تاریخی دارند، در قالب‌هایی شناخته شده در فقه هم‌چون دلیل، قرینه، احدی القرائن، محتمل القرینیه و شاهد صورت می‌گیرد. مقاله پیش رو به بررسی اثرگذاری قالب‌های دارای محتوای تاریخی بر استنباط فقهی اختصاص یافته است و به این نتیجه رسیده است که هرچند شاهد تاریخی، قالبی تعیین کننده در فرایند استنباط نیست، دیگر انواع قالب‌ها به استنباط‌های فقهی مکتب معاصر نجف راه یافته‌اند و اثری تعیین کننده در آن داشته‌اند.»

انتهای پیام