برای بهترین بودن باید از بهترین‌ها الگو گرفت. چه کسی گفته نمی‌توان به پای بزرگی بزرگان اسلام رسید. در این زمانه هم می‌توان مالک بود.
حضرت علی(ع) در نامه‌اى که به مردم مصر به هنگام انتصاب مالک اشتر به عنوان استاندار این منطقه از جهان اسلام نوشته بودند، ویژگی‌های ایشان را تشریح می‌کنند؛ ویژگی‌هایی که مشخصات کامل یک فرمانده حقیقی است چه در آن زمان و چه در هر زمان دیگری.
امیرمؤمنان در این نامه نوشته‌اند: و اما بعد، بنده‌اى از بندگان خدا را به سوى شما فرستادم که به هنگام خوف (احتمال حمله دشمن یا خطرات دیگر) خواب به چشم راه نمى‌دهد و در ساعات ترس و وحشت در برابر دشمنان تردید به خود راه نمى‌دهد، در برابر بدکاران از شعله آتش سوزنده‌تر است و او مالک بن حارث (اشتر) از قبیله مَذْحِج است. سخنش را بشنوید و فرمانش را در آنجا که مطابق حق است اطاعت کنید، زیرا او از شمشیرهاى برّنده الهى است که هرگز به کندى نمى‌گراید و نه ضربتش بى‌‌اثر مى‌ماند.
اگر او فرمان بسیج داد، حرکت کنید! و اگر دستور توقف داد، توقف نمایید، چرا که او هیچ کارى را اعم از حمله یا عقب‌نشینى یا پیش‌روى جز به فرمان من انجام نمى‌دهد. من شما را بر خود مقدم داشتم و ایثار کردم که او را به فرماندهى شما منصوب نمودم؛ او نسبت به شما خیرخواه و نسبت به دشمنانتان سختگیر است(نهج‌البلاغه، بخش نامه‌ها، نامه 38).
حضرت على(ع) در سوگ مالک اشتر نیز فرموده‌اند:
مالک، اما چه مالکى!
به خدا سوگند اگر کوه بود یکتا بود!
و اگر سنگ بود سرسخت و محکم بود!
مرکب راهوار اندیشه، قدرت نداشت از کوهسار وجودش بالا رود و هیچ پرنده فکر انسانى نمى‌توانست به اوج قله روح بلندش پرواز کند(نهج‌البلاغه، کلمات قصار، شماره 443).
چنین توصیفی از یک فرمانده در این عصر و زمانه برای شما آشنا نیست؟ گویی حضرت علی(ع) 14 قرن بعد را دیده و در توصیف فردی آشنا برای ما سخن گفته‌اند. زمین و زمانه از مالک‌ها خالی نمی‌ماند.
انتهای پیام