امتحان الهی یک سنت قطعی است. شاهد این ادعا آیه 155 سوره مبارکه بقره است که خداوند می‌فرماید «وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ؛ و قطعاً شما را به چيزى از قبيل ترس، گرسنگى، كاهشى در اموال، جان‌ها و محصولات مىآزماييم و مژده ده شكيبايان را.»
در این بین آنان که به فریاد نمی‌افتند «إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا»(آیه 20/ معارج) و در حوادث سخت و ناگوار، خدای سبحان را تکیه‌گاه قرار می‌دهند و می‌گویند «اِنّا لله وَ اِنّا اِلَیهِ راجِعون»(آیه 156/ بقره)، پاداشی برای خود ذخیره می‌کنند که آکنده از درود، لطف و رحمت الهی است «اولئِکَ علیهِم صَلواتٌ مِن رَبِّهِم وَ رَحمَةٌ»(آیه 157/ بقره)؛ این دسته آنچنان که در پایان آیه 157 سوره بقره آمده است «وَ اولئِکَ هُم المُهتَدون» یک نوید قطعی را هم دریافت می‌کنند و آن اینکه هدایت یافته خواهند بود.
به تعبیر قرآن کریم مسیر سربلندی در امتحانات الهی از جاده صبر و نماز می‌گذرد. «وَ استَعینوُا بِالصَّبرِ وَ الصَّلاة»(آیه 45/ بقره)، چنانچه در روایت است که امیرالمؤمنین علی(ع) هرگاه مسئله‌ای مهم برای‌شان رخ می‌داد به نماز می‌ایستادند. پر واضح است که در شرایط امروز چه اثری در نماز استغاثه به امام عصر ارواحنا فداه که به اراده الهی، صاحب زمان هستند نهفته است. (شرح این نماز را در اوایل مفاتیح الجنان بخوانید) خط پایان این جاده وقتی با توجه و توکل به خدای سبحان پیموده شده باشد به یقین استقبال کریمانه فرشتگان الهی است.
خوشا به حال آنان که فرشتگان به استقبال‌شان بیایند و به دلیل استقامت و صبری که داشتند به آنان سلام کنند «سَلامٌ عَلیکُم بِما صَبرتُم»(آیه 24/ رعد).
به قلم محمد لطفی‌زاده، مبلغ و پژوهشگر علوم حوزوی
انتهای پیام