حضرت زینب کبری(س) توسط پیامبر اعظم(ص)، ام‌المصائب لقب گرفت. بانویی که در نصف روز داغ‌های متعدد تجربه کرد و مصیبت‌ها دید. بلاهایی که از قبل کربلا نظیر نظاره کردن مادر بین در و دیوار، مشاهده مظلومیت برادرش امام حسن(ع) در خانه و مانند آن تجربه شد و تا روز عاشورا و پس از آن در جریان اسارت ادامه یافت تا اینکه در این شرایط و با همه این مصائب و بلایا او نگاه حاکی از عقلانیت که نگاه ولایی و عصمت‌گونه بود به این حوادث داشت تا جایی که «ما رأیتُ اِلاّ جَمیلاً» از این بانوی بزرگ ماندگار شد.
در روانشناسی می‌گویند وقتی کسی مصیبتی دید، لاجرم باید واکنشی ناراحت‌کننده نشان دهد (نظریه محرک – پاسخ / S-R) اما حضرت زینب کبری(س) در برابر این همه بلا، عنان این نظریه را به دست گرفت و چون معادباور بود و همه را در محضر الهی می‌دید، همان واکنشی را در تاریخ ثبت کرد که امام حسین(ع) هنگام شهادت عزیزترین‌هایش فرمود «هون عَلیَّ ما نزلَ بی انَه بِعَین الله؛ این مصیبت بر من آسان است چون در محضر خداوند است و خدای سبحان می‌بیند.»
در سالروز وفات عقیله بنی هاشم از خدای سبحان می‌خواهیم به برکت این بانوی بزرگوار، علاقه‌مندان به اهل بیت(ع) را از جمیع بلایا و بیماری‌ها مصون بدارد.
به قلم محمد لطفی زاده، مبلغ و پژوهشگر علوم حوزوی
انتهای پیام