بسم الله الرحمن الرحیم
انا لله و انا الیه راجعون
درگذشت عالم پارسا و مجاهد خستگی‌ناپذیر حضرت آیت‌الله حاج شیخ ابراهیم امینی را به رهبر فرزانه انقلاب اسلامی، حوزه‌های علمیه، ارادتمندان و خاندان معظم ایشان تسلیت می‌گویم.
او یکی از استوانه‌های علمی، عملی، سیاسی و فرهنگی جامعه ما بود که در نهضت اسلامی از ابتدا تا کنون حضور جدی داشت و همواره در کنار امام راحل و خلف صالح آن بزرگوار بود.
این جانب نزدیک به سه دهه و از نزدیک با ایشان آشنا و در حلقه ارادتمندانشان بودم. ایشان در زندگی پر برکت خود چند ویژگی برجسته داشت:
1. تلاش صادقانه، پشتکار و پرکاری: آیت‌الله امینی از آغاز جوانی تا روزهای پایانی زندگی پر برکتش، حتی در حال بیماری نیز قلم را بر زمین نگذاشت و سنگر خدمت را ترک نکرد.
2. زمان‌شناسی: او عالمی زمان‌شناس بود و علم خود را برای خدمت خلق خدا به کار گرفت؛ نه برای بزرگ کردن نام خود یا انباشته کردن کتابخانه‌ها. از این رو نوشتن برای کودکان، نوجوانان، و عموم مردم را وظیفه و در شان خود می‌دانست و از نوشتن کتاب‌های ساده ابایی نداشت. کتاب‌های خواندنی او به زبان‌های مختلف ترجمه و در خدمت سایر جوامع اسلامی قرار گرفته است.
3. ساده‌زیستی: او به حق الگوی زهد و ساده‌زیستی بود؛ زندگی ساده و بی‌آلایش و رفتار بی‌تکلف ایشان می‌تواند سرمشقی قابل پیروی برای همه خدمتگزاران مردم باشد.
این حقیر در روزهای اخیر، به سوگ دو دوست صمیمی و قدیمی و دو خدمتگزار صادق نشسته‌ام: آیت‌الله سیدجعفر کریمی و آیت‌الله ابراهیم امینی؛ روحشان شاد و درود و سلام خدا همواره بر آنان باد، روزی که دیده به جهان گشودند و روزی که از دنیا رفتند، و روزی که زنده می‌شوند.
انتهای پیام