صفحه نخست

فعالیت قرآنی

سیاست و اقتصاد

بین الملل

معارف

اجتماعی

فرهنگی

شعب استانی

چندرسانه ای

عکس

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

خراسان جنوبی

بوشهر

چهارمحال و بختیاری

خراسان رضوی

خراسان شمالی

سمنان

خوزستان

زنجان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویر احمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

بازار

صفحات داخلی

کد خبر: ۳۸۹۴۳۰۶
تاریخ انتشار : ۰۷ ارديبهشت ۱۳۹۹ - ۱۸:۴۵
مثل نامه / 2

محسن معینی، استاد دانشگاه و ادیب در دومین برنامه «مثل نامه» حکایتی از گلستان سعدی در باب فرو خوردن خشم بیان کرد.

به گزارش ایکنا، محسن معینی، استاد دانشگاه و صاحب کتاب «فرهنگ امثال و تعابیر قرآنی» در دومین ویژه‌برنامه «مثل نامه» حکایتی در باب فرو خوردن خشم بیان کرد:

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی از جملاتی قرآنی که در توصیه به فرو خوردن خشم و غصب و در گذشتن از تقصیر مردم به کار می‌رود، بخشی از آیه ۱۳۴ سوره مبارکه آل عمران است: «وَالْکَاظِمِینَ الْغَیْظَ وَالْعَافِینَ عَنِ النَّاسِ» و خشم خود را فرو می‌برند و از مردم در می‌گذرند.

در این باره حکایتی از گلستان سعدی را باهم مرور خواهیم کرد. پادشاهی را شنیدم به کشتنِ اسیری اشارت کرد. بیچاره در حالت نومیدی ملک را دشنام دادن گرفت و سقط گفتن، که گفته‌اند هر که دست از جان بشوید، هر چه در دل دارد بگوید. ملک پرسید که چه می‌گوید؟ یکی از وزرای نیک محضر گفت:‌ای خداوند جهان همی گوید: وَ الْکاظِمینَ الغَیْظَ وَ الْعافِینَ عَنِ النّاسِ. ملک را رحمت در دل آمد و از سر خون او در گذشت. وزیر دیگر که ضد او بود گفت: ابنای جنس ما را نشاید در حضرت پادشاهان جز به راستی سخن گفتن. این ملک را دشنام داد و سقط گفت. ملک روی از این سخن در هم آورد و گفت: مرا آن دروغ پسندیده‌تر آمد، زین راست که تو گفتی که روی آن در مصلحتی بود و بنای این بر خبثی.
امیدوارم که همه ما در زندگی از کسانی باشیم که خشم خود را فرو می‌برند و از مردم در می‌گذرند.
 
انتهای پیام