به گزارش ایکنا، محسن معینی، استاد دانشگاه و صاحب کتاب «فرهنگ امثال و تعابیر قرآنی» در پنجمین ویژه‌برنامه «مثل‌نامه» حکایتی در باب انفاق و نیکوکاری بیان کرد:
بسم الله الرحمن الرحیم
شخصی به جهت تجارت مسافرت نمود و نذر کرد هرچه از نعمت غیر‌مترقبه به دستش آید، نصف آن را فی سبیل‌الله انفاق نماید. در یکی از منازل بین راه کیسه‌ای پر از خرما و بادام یافت و ظاهر این و باطن آن چرب و شیرین به هم آمیخته تا شکم را پر و کیسه را خالی ساخت و پس از اتمام بادام و خرما نذر را منظور کرد که به عهد وفا ننموده و با خدا صفا نکرده است با خود گفت که نصف آن مانده هسته از خرما و پوست از بادام برجاست و نذرم مقبول است و عملم مشکور. خیرم مقبول است و ذمم مغفور.
نتیجه: ما همیشه باید بهترین چیزها را در راه خدا انفاق کنیم و در راه او و در خفا به فقرا نفقه دهیم و منت بر آن‌ها نگذاریم تا نزد خلاق و رزاق مقبول شود و این را هم باید بدانیم که روح و قلب ما مقامشان بالاتر است از بدن و شکم که برای او این قدر زحمت می‌کشیم. در این باره باید به این آیه‌ای از قرآن که برای این منظور مثل شده است، اشاره کنیم. آیه 92 سوره آل عمران «لَنْ تَنَالُوا الْبِرَّ حَتَّىٰ تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ»، هرگز به نیکوکاری نخواهید رسید تا از آنچه دوست دارید انفاق کنید.