صفحه نخست

فعالیت قرآنی

سیاست و اقتصاد

بین الملل

معارف

اجتماعی

فرهنگی

شعب استانی

چندرسانه ای

عکس

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

خراسان جنوبی

بوشهر

چهارمحال و بختیاری

خراسان رضوی

خراسان شمالی

سمنان

خوزستان

زنجان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویر احمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

بازار

صفحات داخلی

کد خبر: ۳۸۹۸۲۸۸
تاریخ انتشار : ۲۳ ارديبهشت ۱۳۹۹ - ۱۰:۰۷
از ثری تا ثریا / 18

امیر مؤمنان(ع) در طول عمر خود بارها وصایای مختلفی را ایراد کردند، اما یکی از مهم‌ترین آن‌ها مربوط به پس از ضربت خوردن است که به تقوای الهی و نظم در کارها توصیه کردند.

به گزارش ایکنا، محسن اسماعیلی،‌ عضو هیئت علمی دانشگاه تهران و نهج‌البلاغه‌‌پژوه، در هجدهمین بخش درس‌گفتارهای علوی می‌گوید: وصیت به بازماندگان یکی از سنت‌های نیکوی اسلامی است. انسان نیازی ندارد که دم مرگ وصیت کند، هر موقع فرصت کرد آیندگان را باید سفارش کند.

برای همین امیر مؤمنان(ع) در مواقع متعددی از عمر خود وصیت‌هایی را به فرزندانشان و همه مخاطبان بیان فرمودند، اما از نوزدهم ماه رمضان تا بیست‌ویکم که به شهادت رسیدند، چند وصیت بسیار نافذ و دلنشین دارند که نامه 47 نهج‌البلاغه یکی از آن‌هاست.

امام(ع) در این وصیت‌نامه که مربوط به پس از ضربت خوردن است، فرمودند: «أُوصِیکُمَا وَ جَمِیعَ وَلَدِی وَ أَهْلِی وَ مَنْ بَلَغَهُ کِتَابِی‏ بِتَقْوَى اللَّهِوَ نَظْمِ أَمْرِکُم»؛ شما(حسن و حسین)، تمام فرزندان، خانواده و کسانی را که این نامه من به آن‌ها می‌رسد، به تقوای الهی و نظم در کارها سفارش می‌کنم»؛ یعنی در برابر خدا احساس مسئولیت کنید. هرچه را خدای شما گفته عمل کنید که به نفع خود شماست.

انتهای پیام
مطالب مرتبط