به گزارش ایکنا، محسن اسماعیلی، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران و نهج‌البلاغه‌‌پژوه، در هجدهمین بخش درس‌گفتارهای علوی می‌گوید: وصیت به بازماندگان یکی از سنت‌های نیکوی اسلامی است. انسان نیازی ندارد که دم مرگ وصیت کند، هر موقع فرصت کرد آیندگان را باید سفارش کند.
برای همین امیر مؤمنان(ع) در مواقع متعددی از عمر خود وصیت‌هایی را به فرزندانشان و همه مخاطبان بیان فرمودند، اما از نوزدهم ماه رمضان تا بیست‌ویکم که به شهادت رسیدند، چند وصیت بسیار نافذ و دلنشین دارند که نامه 47 نهج‌البلاغه یکی از آن‌هاست.
امام(ع) در این وصیت‌نامه که مربوط به پس از ضربت خوردن است، فرمودند: «أُوصِیکُمَا وَ جَمِیعَ وَلَدِی وَ أَهْلِی وَ مَنْ بَلَغَهُ کِتَابِی بِتَقْوَى اللَّهِوَ نَظْمِ أَمْرِکُم»؛ شما(حسن و حسین)، تمام فرزندان، خانواده و کسانی را که این نامه من به آن‌ها می‌رسد، به تقوای الهی و نظم در کارها سفارش می‌کنم»؛ یعنی در برابر خدا احساس مسئولیت کنید. هرچه را خدای شما گفته عمل کنید که به نفع خود شماست.
انتهای پیام