به گزارش ایکنا، محسن اسماعیلی، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران و نهج‌البلاغه‌‌پژوه، در بیست‌وچهارمین بخش درس‌گفتارهای علوی می‌گوید: یکی از آفت‌های زندگی اجتماعی، شخصیت‌زدگی است. این نکته‌ای است که قرآن به ما تذکر داده که به جای اینکه شخصیت‌ها محور قضاوت و رفتار باشند، باید حقیقت، محور قرار گیرد و باید حقیقت‌محور باشیم و نه شخصیت‌زده.
وقتی قرآن از بت‌پرستان برای ما سخن می‌گوید، بهانه آنان را این طور نقل می‌کند که می‌گفتند پدران و بزرگان خود را این گونه یافتیم و آنچه را آنها انجام می‌دادند انجام می‌دهیم. قرآن با لحن توبیخ‌آمیزی می‌پرسد که اگر آنان نادان بودند، باید راه آنها را ادامه دهید؟
بنابراین باید حق را شناخت و شخصیت‌ها را با حق سنجید، نه شخصیت‌ها را محور قرار داد و حق و باطل را با آنها مقایسه کرد. این خلط غیرمنطقی است که دیده می‌شود. در جنگ جمل، حارث به حضرت علی(ع) مراجعه کرد و گفت که نمی‌دانم حق با چه کسی است. شما و طرف مقابلتان اصحاب پیامبر(ص) هستید و هر دو گروه نماز می‌خوانید.
حضرت(ع) فرمود: «ای حارث، اشتباه تو این است که اشخاص را نگاه می‌کنی و می‌خواهی ببینی حق با کدام یک از آنها قابل قیاس است. حق را بشناس و بعد ببین کدام یک اشخاص راه حق را عمل می‌کنند یا نمی‌کنند. حق‌محور باشیم نه شخصیت‌زده.»