به گزارش ایکنا، محسن اسماعیلی، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران و نهج‌البلاغه‌‌پژوه، در بیست‌وهشتمین بخش درس‌گفتارهای علوی می‌گوید: سفر، لازم و دل‌پذیر و نشاط‌آور است و قرآن و روایات، ما را به سفر سفارش کرده‌اند، اما سفری که مبتنی بر برنامه‌ریزی و شناسایی راه و آماده کردن زاد و توشه باشد.
کسی که به سفری طولانی می‌رود و برای خود زاد و توشه فراهم نکرده است، نه‌تنها از آن لذت نمی‌برد، بلکه این سفر باعث دلزدگی، خستگی و خرد شدن اعصابش می‌شود. حالا فرض کنید کسی سفری دارد به طولانی بودن آخرت و مقصدی دارد به دشواری قیامت و میزبانی دارد به بزرگی خدا، می‌خواهد به این سفر برود، اما زاد و توشه‌ای فراهم نکرده است.
وقتی امیرمؤمنان(ع) شب‌ها، آه‌وناله از این سفر سر می‌داد، ما چه باید بکنیم؟ علی(ع) در نهج‌البلاغه فرمود: اگر یاد این سفر باشید، خودبه‌خود برای آن آماده می‌شوید. یاد مرگ آماده‌ساز ما برای سفر آخرت و برای ساختن بهشتی برین است.