من از آن زمان که [جایگاه] خودم و مسئولیتم را در این امت شناختم، وجودم را به‌طور یکسان وقف شیعه و سنی و عرب و کُرد کرده‌ام؛ چراکه من از رسالتی دفاع کردم که همۀ آنها را متحد می‌کند، از عقیده‌ای دفاع کردم که همۀ آنها را دربر می‌گیرد و تاکنون هرگز در اندیشه و وجودم جز برای اسلام نزیسته‌ام؛ اسلامی که راه رهایی و هدف همه است. پس ای برادر و فرزند سنی‌مذهبم! من به همان اندازه با توام که با برادر و فرزند شیعی‌ام هستم. من به همان اندازه با هر دوِ شما هستم که شما با اسلام هستید و این مشعل عظیم را برای رهایی عراق از کابوس استبداد و ذلت و رنج، با خود به دوش می‌کشید.[بارقه‌ها، شهید صدر، صفحه 384]