استاد غلامحسین ابراهیمی دینانی، از چهره‌های ماندگار فلسفه درباره آتش جهنم می‌گوبد: ما خیال می‌کنیم در جهنم قدری هیزم در تنور جمع می‌کنند، نفت می‌ریزند و آتش درست می‌کنند و جهنم درست می‌شود. در واقع جهنم آتش درون انسان است؛ «إِنَّمَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ نَارًا (آیه 10 سوره نساء)». آتش حسد، کبر، نخوت، ظلم، فساد، نفاق، ریا و ... این آتش‌هاست. آتشِ چوب نیست که نفت بریزند و آتش بزنند. آتش‌های درون آدمی است و این درونِ پستِ آدمی که گرفتار ظلم، ستم به خود و مردم، حسودی، چشم‌تنگی و این رذالت‌هاست که انسان گرفتارش است. در همین عالم انسان عذابش را می‌کشد.