این گروه چه کسانی هستند؟ «مُعِينُ أَهْلِ بَيْتِي وَ اَلْقَاضِي لَهُمْ حَوَائِجَهُمْ عِنْدَ مَا اُضْطُرُّوا إِلَيْهِ وَ اَلْمُحِبُّ لَهُمْ بِقَلْبِهِ وَ لِسَانِهِ وَ اَلدَّافِعُ عَنْهُمْ بِيَدِهِ»: کسی که اهل‌بیت(ع) مرا یاری داده است و کسی که در وقت گرفتاری‌شان، حوائج آنها را برطرف کرده و آنها را با قلب و زبان دوست داشته و عقوبت و سختی را از آنها دفع کرده است.
اثر این کار این است که روز قیامت خدای متعال به همه خطاب می‌کند که سکوت کنید و نبی اکرم(ص) در این روز می‌فرمایند: «کسی که برای اهل‌بیت من قدمی برداشته باشد، به آنها نیکی کرده، به آنها پناه داده و خدمتی کرده باشد، برخیزد، گروهی سرها را بلند می‌کنند به حضرت خطاب می‌شود هر جا می‌خواهی در بهشت به آنها جا و مکان بده». آنها در منطقه‌ای از بهشت سکونت داده می‌شوند که خصوصیتش این است که هر گاه بخواهند می‌توانند در صورت آن ذوات مقدسه نظر کنند. این از بالاترین لذائذ معنوی بهشتی است.
صاحب مکیال می‌گوید: یکی از مصادیق روشن خدمت به اهل بیت(ع)، با توجه به اینکه امر ظهور حضرت(ع) بدائی است و به وسیله تضرع مؤمنین، خدا از حضرت رفع گرفتاری می‌کند و آن را جلو می اندازد، دعا برای تعجیل در فرج ایشان است. این کار خدمت به همه آن ذوات مقدسه است و همه آنها را از خود شاد می‌کند. انسان مؤمن وقتی، به دعا برای امام می‌پردازد، مستحق شفاعت نبی اکرم(ص) می‌شود و حضرت وی را در جایگاه استثنایی بهشت جای می‌دهد.