آیت‌الله هادوی تهرانی بیان کرد: این حوادث طبیعی نشانه وجود خداست؛ خدا می‌خواهد ما شب و روز و خواب و باد و باران صرف نبینیم، بلکه خدا را در این نعمات با چشم قلب مشاهده کنیم؛ تأکید قرآن بر توحید ربوبی و فهم «لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم»؛ در اینجا ممکن است به ذهن متبادر شود که اگر همه چیز تحت اراده خداست، اراده انسان چه می‌شود که ائمه(ع) نظریه امر بین الامرین را ارائه کرده‌اند.
استاد حوزه علمیه اضافه کرد: در آیه 49 «لِنُحْيِيَ بِهِ بَلْدَةً مَيْتًا وَنُسْقِيَهُ مِمَّا خَلَقْنَا أَنْعَامًا وَأَنَاسِيَّ كَثِيرًا» هم فرموده است که باران نازل می‌شود تا سرزمین‌های مرده زنده شوند، و از این آب زندگی انسان و حیوانات تأمین شود؛ همچنین در آیه 50، «وَلَقَدْ صَرَّفْنَاهُ بَيْنَهُمْ لِيَذَّكَّرُوا فَأَبَى أَكْثَرُ النَّاسِ إِلَّا كُفُورًا» هم فرموده است که «وَلَقَدْ صَرَّفْنَاهُ»(آن را میان آنها گوناگون کردیم)، علامه طباطبایی در اینجا تأکید دارد، یعنی آن آب را از این ناحیه به ناحیه دیگر حرکت دادیم تا بخشی بی‌آب و منطقه‌ای گرفتار پرآبی نشوند.
وی تأکید کرد: همه این کارها برای این صورت گرفته است که انسان‌ها خدا را ببینند و شکر به جا آورند، اما اینها ابا کرده و کفر ورزیدند و نعمات را پوشاندند؛ تفسیر علامه از «لقد صرفناه» بیان شد؛ این تعبیر در آیات متعدد آمده است که به نظر بنده معانی دیگری دارد که باید تشریح کنیم.