ای مونس هر که همدم ندارد؛ تنهایی چه تلخ بود اگر حضور شیرین تو نبود و بی‌کسی چه دشوار اگر تو جای همه را پر نمی‌کردی. تنها کسی است که از داشتن تو محروم است، خودت را از ما دریغ نکن. یادت می‌آید رفته بودی خبر از آرامش آسمان بیاوری! نامه‌ام باید کوتاه باشد و ساده. بی حرفی از ابهام... از نو برایت می‌نویسم، حال همه ما خوب است اما تو باور نکن...