به گزارش ایکنا، شهید آیت‌الله مطهری در جلد دهم کتاب «آشنایی با قرآن»، صفحه 19-20 به عادتی رایج و نادرست در هنگام قرائت قرآن اشاره کرده است.
ایشان با تأکید بر اینکه «قرآن باید به این شکل خوانده شود که گویی خود شخص به خودش تلقین می‌کند»، گفته است «آن هنگام است که قرائت قرآن روی انسان اثر می‌گذارد، یعنی اگر چند آیه بخواند به خودش مطلب را تلقین کرده و خودش را متوجه معنی قرآن کرده است.»
شهید مطهری در ادامه به تعبیر حضرت علی(ع) درباره این نحو تلاوت قرآن و اثرگذاری آن اشاره کرد و گفت: «اثرگذاری آن هنگام است که دل سنگش به هیجان و به فزع در می‌آید» و ادامه داد: مولای متقیان فرموده‌اند: «و لا يَكُن هَمُّ أحَدِكُم آخِرَ السُّورَةِ؛ و تمامی سعی و تلاش شما این نباشد که سوره را به پایان برسانید» هرگز این جور فکر نکنید و همتتان این نباشد که کی سوره تمام می‌شود. این موضوع در قرآن خواندن، خیلی اشتباه است که انسان به کمیت نگاه کند.
این معلم مجاهد به مثالی اشاره می‌کند و گفته است: «مثلاً من می‌خواهم روزی یک جزء بخوانم، خیلی خوب، بخوان، روزی یک جزء زیاد نیست، اما یک آدمی می‌خواهد روزی یک جزء بخواند را در یک ربع بخواند، این اشتباه است. تو حساب کن چقدر وقت می‌خواهی بدهی به قرآن خواندن. یعنی می‌گویی من بیش از یک ربع وقت ندارم! حالا چه ضرورت دارد که در یک ربع، یک جزء را بخوانی، آن هم تند تند... . ببین در یک ربع، چه میزان می‌توانی قرآن را بخوانی (چه بهتر با ترتیل بخوانی)».
وی در ادامه مطالب این صفحه از جلد دهم آشنایی با قرآن به یکی از آداب قرآن خواندن اشاره کرده و گفته است «یکی از آداب قرائت قرآن، خواندن با آواز خوش است. در اینجا مقصود از آواز خوش یعنی آوازی که قدرت تلقین داشته باشد و متناسب با قرآن باشد.»