امام حسن عسکری(ع) فرمودند: در دوران غیبت هیچ‌کس از هلاکت در امان نیست مگر کسی که اعتقاد محکم و قوی به امامت حضرت بقیةالله داشته باشد و خداوند به او توفیق دعا برای تعجیل در فرج حضرت بدهد. امام عسکری در این سخن، ضامن نجات افراد را در دوران غیبت دو چیز دانستند: اول اعتقاد به امامت و دوم دعا برای امام عصر. این از اساسی‌ترین مسائلی است که ما باید به آن فکر کنیم.
ثبات قدم یعنی انسان در مسیر ایمان متزلزل نشود. همه نسبت به خطر سوء عاقبت به یک اندازه نگران هستند. خداوند برای حل این مسئله فرموده است: یا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِن تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ (محمد، ۷): اگر خدا را یاری کنید و برای او قدمی بردارید، خدای متعال اولا شما را در مسیر خدمت به دین یاری می‌کند و ثانیاً به شما ثبات قدم می‌دهد.
در این دوران تاریک، بالاترین امری که ضامن نجات است، خدمت به درگاه مطهر صاحب‌الزمان(عج) است. هر کس به هر طریقی که در توانش است، با آبرو، علم، مال یا جان خود هر قدمی می‌تواند بر دارد. با افراد خبره مشورت کنید و بپرسید که از من چه خدمتی برای تقویت دین و انجام وظیفه نسبت به مولا بر می‌آید؟
یک بُعد این قضیه هم مسئله دعاست که ضامن نجات ابدی است و ان‌شاء‌الله انسان را از دسترس شیطان و شبکه شیطان حفظ می‌کند.