به گزارش ایکنا؛ حشمت‌الله قنبری، پژوهشگر تاریخ اسلام، شب گذشته، 24 بهمن‌ماه، در برنامه تلویزیونی «هدی» که از شبکه قرآن و معارف سیما پخش شد، به شرح فقراتی از نهج‌البلاغه پرداخت که متن آن را در ادامه می‌خوانید؛
حضرت امیر(ع) به عنوان اولین طبقه از طبقات هفت‌گانه‌ای که در حوزه‌های مختلف جامعه ظهور و بروز دارند، به نیروهای نظامی تصریح فرمودند. تصریح امام(ع) در این فراز و فرازهای بعدی این عهدنامه، با عبارات فاخری است. وقتی فرمود که اینها جنود خدا هستند، این یک خبر مهم است. یعنی خدای متعال در بین خانواده‌های اهل ایمان یک عده‌ای را انتخاب می‌کند که سپاه خدا هستند، بعد دلیل الهی بودن این طبقه ممتاز را مأموریت‌ها و مختصاتی بیان می‌کنند که هر کدامش در جای خودش سرشار از عظمت است و در عین حال یک تکلیف سنگین است که خدا به اینها اجازه داده که پناه مردم باشند و اجازه فرموده که عزت دین باشند و از طرفی مانع نفوذ و حضور بیگانگان در جامعه باشند. همچنین آنها زینت زمامداران و وقار اهل حکومت هستتند و بعد هم فرمود امر مردم جز به اینها قرار پیدا نمی‌کند.
اینها شرایط ممتاز و در عین حال سختی را برای این طبقه به عنوان یک طبقه اساسی فراهم می‌کند و از اعجاز کلام حضرت امیر(ع) در همه نامه‌ها و ... که از وجود مبارک ایشان است، این نکته را می‌بینید که یک جامعیت ممتازی در کلام امیرالمومنین(ع) وجود دارد و از قلم نمی‌افتد تا نیاز باشد تبصره بزنند یا در گذر ایام شائبه‌ای به وجود آید یا تبصره‌ای بزنند که کیان قوای مسلح و قوای امن و انتظام‌آفرین در نظام اسلامی دستخوش آسیب شود. لذا بعد از همه توصیفاتی که امام(ع) می‌فرماید، نکته‌ای را با دقت خاص مورد تأکید قرار می‌دهند و آن اینکه ایشان چند موضوع مبنایی را در رابطه با قوای مسلحه بعد از همه مأموریت‌ها و تکالیفی که بیان می‌کند مورد تأکید قرار می‌دهد؛ اول اینکه تصریح می‌کند قوام و نظام نیروهای مسلح در سایه تامین منابع و تدارک مناسب از محل درآمدهایی است که خداوند برای آنها مقرر کرده است که بعد می‌بینیم این محل و منابع درآمدی که باید در اختیار آنها قرار گیرد، قبل از اینکه کار به بشر کشیده بشود و به دست هر قانون‌گذاری صورت گیرد، از ناحیه خداوند و خلیفةالله مورد تأکید قرار گرفته که اقتدار اینها متوقف به برخی از مسائلی است که ممکن است سرنخ آنها به دست دیگران باشد و این دیگران وظیفه تسهیل‌گری را دارند.
لذا چون این ضابطه‌گذاری را امام(ع) کرده است، عملاً هر نوع سختگیری سیاست‌مداران و ارباب پول و اعتبار و خراج نسبت به نیروهای دفاعی کشور توجیه عقلی و شرعی ندارد. اگر جدای از دین هم نگاه کنید، اینطور است که بسط ید ایجاد کردن برای قوای مسلح ایجاد می‌شود که حکومت‌ها زینت پیدا کنند. یک نیروی مسلح وجود دارد و نمی‌شود وقتی خطر هست، او را تشویق کرد و در شرایط عادی به او توجه نکنید و افاضه کنید که دیگر الان که خطری کشور را تهدید نمی‌کند و نباید به آنها بودجه داد. حضرت امیر(ع) اصلاً نمی‌گذارد چنین فکری صورت گیرد و می‌گوید اینها باید تدارک شوند و این منابع برای تسلیح و تجهیز آنها یک وظیفه تعطیل‌ناپذیر است، خواه کشور اسلامی درگیر یک جنگ باشد یا نباشد. کلام امام(ع) در گذر زمان عمق بیشتری نیز پیدا می‌کند. معمولاً عبارت‌ها و کلمات مردم در گذر زمان فرسایش پیدا می‌کند، اما معجزه کلام امام(ع) این است که شما هرچه جلو می‌روید و از منشأ صدور این فرمان فاصله می‌گیرد، این فرمایش عمق بیشتری پیدا می‌کند. برای اینکه امروز دنیا یک دنیای بدعهدی است و این بدعهدی و بدمیثاقی نیز فقط اختصاص به دوران امام(ع) ندارد و یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های نظام‌های طاغوت، عهد نداشتن است. اهل ایمان باید به میثاقش وفادار باشد و در عملش نیز زیرک باشد تا سرش بی‌کلاه نماند.
در تضعیف قوای مسلح حتی در زمان صلح، دشمن بهره‌مند می‌شود و هر زمانی که فرصت پیدا کند، قوای دفاعی و امنیتی و نظامی یک کشور را مورد تضعیف قرار می‌دهد و ملاحظه نمی‌کند. گاهی تحقیر از شکست در میدان نبرد هم بدتر است. از این نظر که شما در خط و آوردگاه هستید و می‌زنید و می‌خورید و اینطور نیست که شما بزنید و او نگاه کند، اما یک وقت است که امکان غلبه نیست. مثلاً در روز احد، سپاه اسلام هزیمت شد و شرایط بحرانی به وجود آمد، اما جنگ است و شکست و پیروزی دارد و برای آینده تجربه می‌شود که فتح به وجود آید.
اما مردم و نظام اعم از سیاسی، اجتماعی یا نظامی، اگر تخفیف پیدا کردند یا تحقیر شدند، هیچ وقت نمی‌توان این را جبران کرد. چون عزت نفس ندارند و اصلاً تحقیرپذیری حفره‌ای است که هرگز پر نمی‌شود، لذا در مهم‌ترین مصادر روایی و قرآن کریم، عزت برای خدا است و کسی نمی‌تواند بگذارد عزتش خدشه‌دار شود. اینجا این خفت و تحقیر زمانی به وجود می‌آید که ضرورت عمل به حکم امام علی(ع) در تقویت سپاه اسلام دچار اختلاف شود، چون قدرت‌مند بودن آنها فتنه دشمن را می‌بندد. وقتی شما توان‌مند بودید و قدرت دفاع داشتید، دشمن فکر تهاجم به قلمرو شما را نمی‌کند، لذا آرامش مردم حفظ می‌شود و برای مسئولیت آسودگی به وجود می‌آید.
در هر جامه، عده‌ای برای اظهار فضل پیدا می‌شوند و همیشه مخالف هستند و فکر می‌کنند عقل برای خودشان است و یک بار هم رجوع نمی‌کنند که ببینند قضاوت مردم چیست. مقتدر بودن نیروهای مسلح موجب می‌شود که دشمن قدرت حرکت را از دست بدهد.
در اینجا باید نکته مهمی مد نظر قرار گیرد و آن اینکه، ما یک وقتی انرژی هسته‌ای، شکافتن اتم، دانش سلول‌های بنیادین و صنایع موشکی را جزو دستاوردهای انقلاب حساب می‌کنیم، اما اینها دستاوردهای آدم‌های انقلابی هستند و دستاورد انقلاب اسلامی جمهوری اسلامی است. یعنی کشور را از یک کشور تحت‌الحمایه که از سوی عوامل دست‌نشانده اداره می‌شد، نجات داده است. دستاورد انقلاب استقلال و آزادی بود و وقتی استقلال باشد و کار در اختیار نسل انقلابی باشد، محصول می‌شود همین پیشرفت‌هایی که اتفاق می‌افتد. در بسیاری از دانش‌ها برای اینکه یک آدم انقلابی حضور داشت، موفق بودیم. در جریان محور مقاومت اسلامی نیز دلیل موفقیت همین بود. لذا باید به این نیروها توجه کرد و امام(ع) نیز می‌فرماید برای امور معیشتی و مشکلات اقتصادی پرسنل نیروهای مسلح نیز باید برنامه داشته باشید و این نکته لطیفی است.
انتهای پیام