رزم مردان، با وجود شیرزن‌ها شد میسر
همزمان، رزمنده را، دل داده یک لبخند مادر
آفرین بر همسران پشت جبهه، ایستاده
خاطری آسوده دارد رزم‌جو، از سوی همسر
مطمئن از خانواده، با توکل بر الهی
می‌ستیزد، می‌کند اردوی دشمن را مسخر
جان به کف مردانه می‌رزمد، هدف در پیش دارد
پیش می‌تازد، مسخر می‌کند سنگر به سنگر
یک امید دیگر‌ی دارد، برای رو سپیدی
از برای دین و قرآن و سرور قلب رهبر
تیر و ترکش، بمب می‌بارد، ز هر سو بر سر او
بی‌محابا می‌زند بر قلب دشمن، آن تکاور
این شهامت را ستاید دوست و دشمن، به هر جا
می‌شود خصم زبون، وامانده و ناچار و مضطر
نیست هم‌آورد میدان بسیجی، بعثی دون
شیمیایی می‌زند در جبهه، آن ترسوی کافر
از نفس می‌افتد آری قهرمان، اما به خدعه
می‌کشد فریاد، فریادم برس، زهرای اطهر
می‌زند تاول، تمام پوستش از شیمیایی
این نبرد سهمگین باشد، الهی نابرابر
فصل دیگر در جهاد همسرش، آغاز گشته
تا شود یک عمر، در درد و غم و غصه شناور
منصفانه گفت: باید،ای جوانمردان عاشق
نقش ایثار زنان، ناگفته مانده،ای برادر
بار سنگین رسالت، دوش خود دارد، چو زینب(س)
سعی دارد تا نهال دین شود، افزون تناور
نقش زن ارزنده باشد، ای «فرائی» با تعهد
از کنار عشق و ایثار زنانه، ساده مگذر