به گزارش ایکنا، محمود ملکی، پژوهشگر، در یادداشتی به مناسبت نیمه شعبان تاکید کرد: شعر، آینه معنای زندگی شاعر است. سرایندگان نه می‌خواهند و نه می‌توانند آنچه را در درون دارند، در اشعارشان پنهان کنند. شعر امام خمینی(ره) نیز از این قاعده پیروی می‌کند. این یادداشت موضوع برخی غزل‌های امام را تعیین کرده، نشان می‌دهد که موضوع غزل‌های مورد بحث امام عصر علیه السلام است. متن یادداشت به شرح زیر است:
عاطفه در شعر، نمایانگر جهان‌بینی شاعر است و شعر، آینه معنای زندگی شاعر است. باورها، آرزوها و تعلقات او در شعرش خودنمایی می‌کند. سرایندگان نه می‌خواهند و نه می‌توانند آنچه را در درون دارند، در اشعارشان پنهان کنند. شعر امام خمینی(ره) نیز از این قاعده پیروی می‌کند. این یادداشت به کمک قرینه‌های درونی یا خارجی، موضوع برخی غزل‌های امام را تعیین کرده و نشان می‌دهد که موضوع غزل‌های مورد بحث، امام عصر (عج) است.
قرینه‌های مورد استفاده عبارت است از:
۱.تاریخ‌های سرودن غزل‌ها: این تاریخ‌ها که شمسی هستند با تاریخ‌های قمری تطبیق داده شده‌اند. مثلا امام غزل با مطلع *به کمند سر زلف تو گرفتار شدم / شهره شهر، به هر کوچه و بازار شدم* را در اردیبهشت ۱۳۶۴ سروده‌اند. ۱۶ اردیبهشت سال ۶۴ مطابق با ۱۵ شعبان ۱۴۰۵ شده بود. غزل دیگری نیز در اردیبهشت همین سال با این مطلع *خرم آن روز که ما عاکف میخانه شویم/ از کف عقل برون جسته و دیوانه شویم* سروده‌اند در این غزل، بیت‌های چهارم و پنجم با امام عصر تناسب دارند: *هجرت از خویش نموده سوی دلدار رویم / واله شمع رخش گشته و پروانه شویم* از همه قید بریده زهمه دانه رها / تا مگر بسته دام بت یکدانه شویم*
غزل‌های بعدی در فروردین ۱۳۶۶ سروده شده است. ۲۶ فروردین این سال با ۱۵ شعبان ۱۴۰۷ مطابق شده بود. غزلی با مطلع *بهار آمد که غم از جان برد غم در دل افزون شد / چه گویم کز غم آن سرو خندان جان و دل خون شد* همچنین غزل با آغاز بلبل از جلوه گل نغمه داودی نمود / نغمه‌اش، درد دل غمزده بهبود نمود و در ادامه *بنده عشق مسیحا دم آن دلدارم / که به یمن قدمش هستی من دود نمود*
غزل با مطلع *درد خواهم دوا نمی‌خواهم / غصه خواهم نوا نمی‌خواهم و انجام غزل *همه آفاق روشن از رخ تو است / ظاهری جای پا نمی‌خواهم* غزلی با آغاز *ما زاده عشقیم و پسر خوانده جامیم / در مستی و جانبازی دلدار تمامیم* غزل با مطلع *اکنون که در میکده بسته است به رویم / بهتر که غم خویش به خمّار بگویم و در ادامه *پروانه صفت در بر آن شمع بسوزم / مجنونم و در راه جنون بادیه پویم* غزل با مطلع *صف بیارایید رندان رهبر دل آمده / جان برای دیدنش منزل به منزل آمده است* غزل با آغاز *با که گویم غم دل، جز تو که غمخوار منی / همه عالم اگرم پشت کند یار منی* همه در وصف امام زمان و به مناسبت نیمه شعبان است.
امام در فروردین ۶۸ غزلی نسروده‌اند. به نظر می‌رسد با توجه به اینکه ۱۵ شعبان ۱۴۰۹، سوم فروردین ۶۸ بوده، غزل‌های اسفند ۶۷ همه یا برخی از آن ها با توجه به قرینه‌های متصل در غزل‌ها درباره امام عصر(عج) است.
*غزل‌های سروده شده در اسفند ۶۷*
غزل با مطلع *دست آن شیخ ببوسید که تکفیرم کرد / محتسب را بنوازید که زنجیرم کرد* غزل با مطلع *سر خم باد سلامت که به من راه نمود / ساقی باده به کف جان من آگاه نمود* غزل با مطلع *با که گویم غم دیوانگی خود جز یار / از که جویم ره میخانه به غیر از دلدار* و در ادامه روز میلاد *مهین عاشق یار است امروز / مددی کن سر خم را بگشا بر ابرار* حالتی رفت ز دیدار رخش بر مستان/ می نگویم به کسی جز صنم باده گسار*
غزلی با این دو بیت در آغاز *هیچ دانی که من زار گرفتار توام / با دل و جان سبب گرمی بازار توام * هر جفا از تو به من رفت به منت بخرم / به خدا یار توام یار وفادار توام* غزل با مطلع *غمی خواهم که غمخوارم تو باشی / دلی خواهم دلازارم تو باشی* و آخرین غزل که به روشنی به ارتباط با امام عصر دلالت می‌کند:
*میلاد گل و بهار جان آمد / برخیز که عید می کشان آمد*
*خاموش مباش زیر این خرقه / بر جان جهان دوباره جان آمد*
*برگیر به دست پرچم عشاق / فرمانده ملک لامکان آمد*
*گلزار ز عیش لاله باران شد / سلطان زمین و آسمان آمد*
*با یار بگو که پرده بردارد / هین عاشق آخر الزمان آمد*
*آماده امر و نهی و فرمان باش / هشدار که منجی جهان آمد*
انتهای پیام