به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام و المسلمین علی نصیری، استاد سطح خارج حوزه علمیه در یادداشتی به تشریح برخی از پیام‌های گناه از منظر قرآن کریم پرداخت. متن این یادداشت به این شرح است؛
قرآن برای مفهوم گناه، واژه‌های گوناگونی به‌کار برده است؛ از جمله: اثم؛ اصر؛ ثقل؛ جرم؛ جناح؛ حرام؛ حوب؛ ذنب؛ ذلّه؛ ظلم؛ سئيه و عثرة. گناهان را بر اساس منظرهای مختلف می‌توان به چند دسته تقسیم کرد؛ نظیر تقسیم به گناهان بزرگ و کوچک، تقسیم به گناهان جوانحی و جوارحی و تقسیم به گناهان مالی و جنسی.
آنچه از نگریستن در تمام آیات ناظر به پدیده گناه می‌توان برداشت کرد، حداقل شش نکته اساسی است:
یک؛ گناه از جایگاه انسان در برابر خداوند و در نگاه فراتر در برابر عالم ملکوت فرو می‌کاهد و گاه تا آن اندازه پیش رود که انسان را مستحق لعن و نفرین خداوند، فرشتگان و همه بندگان صالح خداوند می‌سازد.
دو؛ گناه باعث محرومیت انسان از بسیاری از توفیقات معنوی، علمی و اخلاقی می‌شود؛ یعنی بسیاری از بسترهای تحقق سعادتمندی به خاطر گناه از دست می‌رود؛ به گونه‌ای که گاه حال دعا، مناجات و عبادت از انسان گرفته می‌شود.
سه؛ گناه انسان را به تلخ‌ترین پیامد دچار می‌سازد که همان «خودفراموشی» است که در پی آن به رغم آن که ممکن است فرد دغدغه همه امور را داشته باشد، اما از حال نگون‌ساری خود بی خبر می‌ماند و از یاد می‌برد که باید برای نجات خود قدمی بردارد.
چهار؛ گناه اعتبار و آبروی انسان را در میان اعضای خانواده، دوستان، همکاران، همسایگان و گاه در شعاع یک شهر و کشور و گاه در شعاع جهان می‌برد و لکه ننگ و عار را بر پیشانی انسان می‌نشاند.
پنج؛ گناه بسترساز نزول عذاب الهی در دنیا است؛ عذابی که گاه سراسر جهان را دربر می‌گیرد؛ چنان که خداوند در پی گناه بت‌پرستی قوم نوح، همه ساکنان زمین به استثنای دین باوران را غرق ساخت و گاه چنان زمینه خشم خداوند را فراهم می‌آورد که از آسمان بر سر گناهکاران سنگ باریده می‌شود؛ چنان که خداوند با قوم لوط چنین کرد.
شش؛ گناه زمینه فروافتادن در عذاب برزخ و جهنم را فراهم می‌آورد و گاه باعث می‌شود که انسان در عذاب و نقمت جاودانه بماند و حتی به اندازه یک روز اجازه رهایی پیدا نکند.
انتهای پیام