وی افزود: سخن گفتن از سیطره کمیت‌گرایی بر کیفیت محوری و آسیب جدی آن بر نظام حفظ قرآن کریم چه در کشورمان و چه در جهان اسلام اولویت بیشتری دارد. این کمیت‌گرایی هم در حوزه برنامه‌های کلان افزایش حافظان کل قرآن و هم در تأکید بر حفظ قرآن در زمانی مشخص مثلاً دوره یکساله خود را نشان می‌دهد که فارغ از آسیب زدن به حافظ و کیفیت محفوظاتش بر سلوک معنوی او به عنوان غایت امر تحفیظ چه در حوزه فردی و چه در عرصه اجتماعی نیز اثر سلبی خود را خواهد گذاشت.
ایماندار ادامه داد: به نظر می‌رسد این امر معلول تبعیت نکردن امر تحفیظ از سنت ارجمند نبوی است که در آن حمل قرآن امری عبادی و تدریجی و نه حرفه‌ای و دفعی معرفی میشود. در سیره نبوی آموزش چند آیه از سوی پیامبر (ص) و آن هم به عموم مردم و نه صرفاً خواص مدنظر بوده و تا طی کردن فرآیند فهم و عمل به همان آیات آموزش جدید متوقف می‌شده است.
عضو هیئت‌علمی دانشکده الهیات دانشگاه شیراز تصریح کرد: در واقع فرآیند حفظ در بطن همین ساز و کار و با تکراری از جنس عبادت و نه ملالت همراه بوده است. مؤلفه‌هایی چون عبادی بودن تکرار نشاط‌انگیز ملازم با اندیشیدن عمل‌گرایی و تهی از ملالت تدریج و تدرج در آموزش و حوزه مخاطبان گسترده در سنت تحفیظ نبوی متبلور است از این رو شایسته است جهت نیل به غایت شایسته امر مقدس حفظ قرآن مؤلفه‌های فوق در برنامه‌های کلان نظام توسعه فرهنگ تحفیظ قرآن لحاظ شده و اجرایی گردد.
ایماندار بیان کرد: تأثیر نه چندان پر رنگ حفظ حرفه‌ای در سلوک معنوی برخی حافظان را می‌توان شاهدی قوی بر ناکافی بودن این سبک در تحقق غایت منظور نظر شارع از امر تحفیظ تلقی کرد. به علاوه باید پذیرفت ساحت روزگار امروز ساحت کیفیت است و نه کمیت چنان که سردار سلیمانی به مثابه پیرو اصیل مکتب قرآن تأثیر بی‌بدیل خود را در عرصه‌های انسانی و دینی گذاشته است و نظام آموزش حفظ و قرائت نیز باید دست کم ده‌ها پیرو مکتب سلیمانی در طراز شهدای مدافع حریم ولایت تربیت کند.
وی در پایان اظهار کرد: البته که کمیت در هیمنه رسانه‌ای به جای خود مفید و گاه ضروری است اما نباید نظام آموزش دینی و قرآنی شهروندان را از برآمدن الگوهای عمیق و با طراز بالای معنوی محروم کند. نظامی که بتوان در سایه تبعیت از تربیت و آموزش قرآنی نبوی به رویش خواص تحول‌آفرین در بطن آن امید بست.
انتهای پیام