صفحه نخست

فعالیت قرآنی

سیاست و اقتصاد

بین الملل

معارف

اجتماعی

فرهنگی

شعب استانی

چندرسانه ای

عکس

آذربایجان شرقی

آذربایجان غربی

اردبیل

اصفهان

البرز

ایلام

خراسان جنوبی

بوشهر

چهارمحال و بختیاری

خراسان رضوی

خراسان شمالی

سمنان

خوزستان

زنجان

سیستان و بلوچستان

فارس

قزوین

قم

کردستان

کرمان

کرمانشاه

کهگیلویه و بویر احمد

گلستان

گیلان

لرستان

مازندران

مرکزی

هرمزگان

همدان

یزد

بازار

صفحات داخلی

کد خبر: ۳۹۷۷۷۴۷
تاریخ انتشار : ۲۵ خرداد ۱۴۰۰ - ۱۹:۲۵

امیرمؤمنان علی(ع) درباره پذیرش تنوع و تکثر اجتماعی و لزوم مشارکت همگانی در عهدنامه مالک اشتر فرموده است: «وَ اعْلَمْ أَنَّ الرَّعِيَّةَ طَبَقَاتٌ لاَ يَصْلُحُ بَعْضُهَا إِلاَّ بِبَعْضٍ، وَ لاَ غِنَى بِبَعْضِهَا عَنْ بَعْضٍ؛ و بدان كه شهروندان گروه‌هايى هستند كه كار برخى جز به برخى ديگر به سامان نمى‌رسد و هيچ گروهى از گروه ديگر بى‌نياز نيست».

به گزارش ایکنا؛ مصطفی دلشاد تهرانی در آستانه انتخابات ریاست جمهوری، اقدام به انتشار سلسله یادداشت‌هایی درباره اندیشه سیاسی امیرالمومنین(ع) کرده است. در همین راستا، یادداشتی با عنوان «پذیرش تنوع و تکثر اجتماعی در اندیشه امیرالمومنین(ع)» به رشته تحریر درآورده که متن آن از نظر می‌گذرد؛

امیرمؤمنان علی(ع) درباره پذیرش تنوع و تکثر اجتماعی و لزوم مشارکت همگانی در عهدنامۀ مالک اشتر فرموده است: «وَ اعْلَمْ أَنَّ الرَّعِيَّةَ طَبَقَاتٌ لاَ يَصْلُحُ بَعْضُهَا إِلاَّ بِبَعْضٍ، وَ لاَ غِنَى بِبَعْضِهَا عَنْ بَعْضٍ؛ و بدان كه شهروندان گروه‌هايى هستند كه كار برخى جز به برخى ديگر به سامان نمى‌رسد، و هيچ گروهى از گروه ديگر بى نياز نيست».

هر مجموعه انسانى ـ جامعه يا سازمان ـ تركيبى از اشخاص و گروه‌هاى گوناگون و متنوع است، و لازمه زمامدارى و مديريت يك مجموعه انسانى، پذيرش اين گوناگونى و تنوع، و توانايى در همسو كردن آنان در جهت اهداف اجتماعى و سازمانى است؛ و اميرمؤمنان على‌(ع) اين واقعيت را يادآور شده است.

اين انتظار كه مجموعه‌هاى انسانى، فاقد تنوع و تكثر اجتماعى باشند، انتظارى غيرواقعى است. آنچه در زمامدارى و مديريت مهم است، پذيرش درست گروه‌هاى اجتماعى و برنامه‌ريزى در ساماندهى آن‌ها است. شیخ صدوق در کتاب الامالی از اميرمؤمنان على‌(ع) چنین روایت کرده است: «لاَ يَزَالُ النَّاسُ بِخَيْرٍ مَا تَفَاوَتُوا، فَإِذَا اسْتَوُوا هَلَكُوا؛ خير مردم در تفاوت آن‌ها است، و اگر همه مساوى باشند، هلاك شوند».

حكومت و مديريت خودكامه بدين سمت حركت مى‌كند كه تنوع و تكثر اجتماعى را از ميان بردارد و همه اداره‌شوندگان را يكسان سازد، درحالى كه حكومت و مديريت حق‌گرا، با پذيرش اين تنوع و تكثر، مجموعه را در جهت اهداف، سامان مى‌دهد و هدايت مى‌كند.

هيچ جامعه و سازمانى بدون مشاركت همگانى، توان ساماندهى امور، پيشبرد برنامه، عملكرد صحيح و توانمند، و دستيابى به اهداف را ندارد. و هيچ جامعه و سازمانى بدون سامان يافتن گروه‌هاى اجتماعى و تنظيم صحيح روابط و مناسبات آن ها، راه به جايى نمى‌برد . گروه‌هاى اجتماعى، اصناف، نهادها و سازمان‌ها در يك جامعه، تشكيل دهنده پيكر واحدى اند كه بدون مشاركت همه آن‌ها جامعه سامانِ درست نمى‌يابد و به سوى اهدافش پيش نمى‌رود.

انتهای پیام