وی با اشاره به عصری سازی سیره اجتماعی امام رضا(ع) به ترجمه امروزی گفت: امروزه به عنوان یک ضرور ما در بحث اقتدا نیازمند دراسه‌ها، درنگ‌ها و پارادیم‌های پژوهشی جدی و عمیق هستیم چرا که اجتماعی بودن وجهی از سرمایه‌های وجودی حضرت است نه یک عرصه و قلمرو که در همه زمان‌ها و مکان‌ها دامنه ثابتی دارد و جامعه اسلامی ـ ایرانی و شیعی می‌توانند از این سیره استفاده کنند چون حیات امام دائمی است.
الهی خراسانی ضمن تاکید به مفهوم قید اجتماعی به عنوان یکی از مهم‌ترین مفاهیم قابل بازسازی در مسئله عصری سازی بیان کرد: اساسا اجتماعی بودن در ترکیب و عبارت سیره اجتماعی و کنش‌گری‌های خاص ائمه معصوم(ع)، شامل همه ساحت‌ها وقلمروها خواهد بود که تکرارپذیری و استمرار امور امام هشتم نیز با همین تبیین توسعه می‌یابد منتها با درک تفاوت‌ها و مقاومت بدنی جامعه.
محقق و مدرس خارج فقه و اصول گفت: ما باید در مواجهه با سنت و میراث اهل بیت(ع) امانت‌دار خوبی باشیم و برای دو سطح آرمانی و سطح رئال و واقعی‌شان تفاوت قائل شویم که آنچه که از برون داد سیره حضرت رضا(ع) وجود دارد بیشتر ناظر به بعد دوم است که در واقعیت اجتماع و جامعه بروز و ظهور داشته ضمن اینکه حضرت تدابیر خاصی را در منزلگاه‌ها داشتند که می‌تواند برداشتی از سازه سیره حضرت باشد.
وی ضمن اشاره به موانع سه گانه عصری سازی در دنیای امروز بیان کرد: نه در مقام بیان کامل اما از جمله موانع عصری سازی در دنیای نوین تحقیقاتی سه اصل مورد توجه است که از جمله آن‌ها موانع مفهومی است به این معنی که ما بایستی بین مفاهیم اجتماعی دوره مدرن و آنچه که امروزه در مطالعات علوم اجتماعی مطرح است با مفاهیم عصر امام رضا(ع) تفاوت و تمایز قائل شویم و از مفاهیم رایج و شایع امروز برای مفاهیم عصر امام هشتم استفاده کنیم که به لحاظ نظری این مانع قابل توجه است.
وی با اشاره به مولفه‌های موانع روانی به عنوان دومین مانع در عصری سازی سیره اجتماعی امام رضا(ع) افزود: محقق نباید تجربه زیسته اجتماعی و شخصی و عشیرتی خود را با توجه به آن بوم اجتماعی که حضور داشته در تحلیل سیره اجتماعی و عصری سازی سیره امام رضا تحمیل کند و شرط عافیت‌طلبی این امر را اقتضا می‌کند.
عضو هیئت علمی مرکز تخصصی آخوند خراسانی تصریح کرد: سومین مانع این است که چگونه ما از دستاوردهای اجتماعی علمی استفاده کنیم در حالی که احتمال وجود افراط و تفریط‌هایی محتمل است و ممکن است ما را به حالتی از سیره‌گریزی و سیره‌ستیزی یا حذف سیره از منابع معرفتی و منابع مطالعات اجتماعی رهنمون کند که نیاز است با بهره‌گیری از دستاورهای علوم اجتماعی معاصر در قالب ایده پرسش‌ها و مسائل در سیره اجتماعی این مورد را مدیریت و مهار کنیم.
انتهای پیام