اسلام توانست با آزادی و کرامتی که به انسان بازگرداند، فضایی مناسب برای رشد و نوآوری همه انسان‌ها، فارغ از اصل‌ونسب و سرمایه و پایگاه طبقاتی آنها فراهم کند و از این رهگذر شمار زیادی از کسانی که در جامعه جاهلی یا برده‌مانند بودند، در عرصه‌های مختلف زندگی فکری، سیاسی و نظامی، از رهبران شایسته و نوابغ نوآور بشری شوند؛ زیرا در حکومت اسلامی، رشد شایسته هر فرد را چیزی جز توانایی‌ها و قابلیت‌های ویژه‌اش محدود نمی‌کند. [علامه محمدباقر صدر، کتاب اسلام راهبر زندگی، صفحه٢٠۶]