وی در این سروده از ارشا اقدسی به عنوان بدلکاری که نقش مرگ را خوب بازی کرد، یاد کرده است. این سروده را در ادامه می‌خوانید.
بدلکاری و از هر اصل حتی اصل‌تر بودی
تو از پایان این راه پریشان باخبر بودی
خوشا آن عرشی قدسی که پیمان با ابد دارد
بدلکاری نبود آن کارها، عین هنر بودی
میان خاک و آب و باد می‌رقصید جان تو
نمی‌ترسیدی از آتش، در آتش شعله‌ور بودی
همه بازیگران نقش مرگند این بدلکاران
تو، اما بیشتر از هر کسی اهل خطر بودی
بدلکاران بسیارند در فرهنگ و دین ما
تو از این اصل‌های بی‌اصالت نیز سر بودی
خوشاتر آن بدل‌هایی که سوی اصل می‌کوچند
تو مثل موج، مثل رود، دائم در سفر بودی
اگرچه قلب و روحت می‌تپد در سینه‌ها، اما
چه می‌شد چند روزی با رفیقان بیشتر بودی