فریبا ضرغامی یکی از حافظان کم بینای کل قرآن کریم و یکی از سفیران قرآنی مؤسسه بیتالاحزان، در گفتوگو با ایکنا از فارس، با یادآوری اینکه از کودکی با قرآن کریم انس و الفت داشته است، گفت: در دوران کودکی مادرم برایم قصههای قرآنی میخواند و من را تشویق به حفظ قرآن میکرد لذا از همان کودکی سورههای کوچک قرآن را حفظ کردم و در دوران دبستان و راهنمایی هم این راه را ادامه دادم.
وی بر این نکته تأکید کرد که به دلیل تشویقهای مادرش از همان کودکی به قرآن و فعالیتهای قرآنی علاقه پیدا کرده است به همین دلیل تلاش کرده است تا در این عرصه خوش بدرخشد.
ضرغامی با بیان اینکه از 14 الی 15 سالگی به صورت جدی به حفظ قرآن روی آورده است، گفت: پیش از اینکه با مؤسسه بیتالاحزان آشنا شوم، 3 جزء قرآن کریم را حفظ کرده بودهام اما با ورود به این مؤسسه به صورت جدیتری کار حفظ را دنبال کردم و طی یک سال و نیم موفق به حفظ کل قرآن کریم شدم.
این حافظ کل قرآن کریم که دارای نقص عضو مادرزادی است، گفت: درست است که خداوند به من بینایی کامل نداده است اما اراده محکم و پشتکاری قوی به من بخشیده است. گرچه حفظ قرآن سختیهای خود را داشت اما با همین اراده و پشتکار توانستم در این عرصه موفق شوم.
وی با یادآوری اینکه متولد شهرستان نورآباد ممسنی است اما هماکنون در روستای کوشکک شهرستان بختگان زندگی میکند، افزود: ابتدای کاری که شروع به حفظ قرآن کردم، در روستا زندگی میکردم و هنوز شعبه بیتالاحزان در روستای ما وجود نداشت. با توجه به مشکل بینایی که داشتم باید با نوار کار میکردم و طبیعتاً بعضی کلمات را دقیق متوجه نمیشدم، لذا مجبور بودم از دوستان کمک بگیرم و بسیاری مواقع به خانه دوستانم میرفتم که آنها آیات را برایم بخوانند. بعد هم که به صورت تلفنی با استاد حفظم سمیه شاهسونی در ارتباط بودم و اشکالات را برطرف میکردم. آنقدر انگیزه داشتم که از استادم وضعیت حفظ سایر قرآنآموزان را میپرسیدم و اگر میدیدم آنها جلوتر از من هستند تلاش میکردم که از آنها جلو بزنم.
ضرغامی در ادامه از تأثیر قرآن در زندگیاش گفت و افزود: قبل از حفظ قرآن یک فرد کاملاً عادی بودم و حتی چادر هم نمیپوشیدم. ولی پس از حفظ و تابیدن نور قرآن بر دلم، پوشیدن چادر را انتخاب کردم و همواره در دانشگاه و در زندگی و تربیت کودکان و روابط خانوادگی و تمامی عرصهها حضور قرآن را در زندگی خود حس کردم. حتی پس از حفظ در درس و تحصیل هم موفقتر بودم.
وی با تأکید بر اینکه معلولیت محدودیت نیست و نباید این مسئله باعث گوشهگیری معلولان شود، گفت: معلولان اگر اراده قوی داشته باشند خدا هم کمک خواهد کرد و میتوانند حتی از کسانی که هیچ مشکل جسمی ندارند هم جلوتر باشند.
ضرغامی همچنین بر ضرورت توجه به حافظان قرآن تأکید کرد و افزود: از مسئولان درخواست دارم که توجه بیشتری به حافظان کنند و با در نظر گرفتن مزایایی همچون استخدام و سایر مزایا بتوانند در راه تربیت نسل آینده قرآنی کشور سهیم باشند.
این حافظ کل قرآن به دیگر فعالیتهایش اشاره کرد و گفت: بعد از آنکه حافظ کل شدم، تحصیلاتم را ادامه دادم و در کنکور شرکت کرده و موفق شدم تا در رشته ادبیات فارسی دانشگاه کازرون ادامه تحصیل دهم. بعد از پایان دانشگاه هم چند سال به عنوان سفیر قرآنی بیتالاحزان در روستای قاسم آباد نیریز و بهاباد یزد مشغول تدریس قرآن کریم بودم. هماکنون هم پس از ازدواج با همسرم نزدیک به ۷ سال است که در روستای کوشکک شهرستان بختگان مشغول خدمت به قرآن هستم.
وی به نحوه آشنایی با همسرش و تأثیر فعالیتهای قرآنی در روند ازداوجش اشاره کرد و افزود: زمانی که در روستای قاسمآباد به عنوان معلم مهاجر مشغول فعالیت قرآنی بودم با همسرم آشنا شدم که از خادمان قرآنی مؤسسه بیتالاحزان در نیریز بودند. این آشنایی منجر به ازدواجمان شد و ثمره این ازدواج هم دو دختر یک و سه ساله است. در حال حاضر هم، علاوه بر کار منزل و تربیت بچهها، به عنوان استاد حفظ تلفنی شعبه کوشکک مشغول به فعالیت هستم و با شاگردانی از اقصی نقاط کشور در ارتباط هستم.
ضرغامی با یادآوری اینکه همسرش مسئول شعبه کوشکک مؤسسه بیتالاحزان است، گفت: در صورت همکاری بیشتر مرکز مدیریت بیتالاحزان و سایر دستگاههای مسئول قرآنی میتوانیم فعالیتها را بیشتر گسترش دهیم. در آینده قصد راهاندازی مرکز شبانهروزی حفظ قرآن را هم داریم و مقدمات کار را فراهم کردهایم و امیدواریم با حمایتهای مسئولان بتوانیم به این مهم جامه عمل بپوشانیم.
وی در پایان بخشی از افتخاراتی را که کسب کرده است را برشمرد و گفت: در مسابقات قرآن آموزش و پرورش، هلال احمر، دارالقرآن امام علی(ع) و مسابقات دانشجویی و چندین مسابقه دیگر رتبه کشوری کسب کردم. همچنین در سال ۹۲ در یازدهمین دوره همایش بانوان قرآنپژوه در جمع ۲۵ بانوی قرآنپژوه جهان اسلام از من تجلیل شد.
انتهای پیام