وجود اقامتگاههای بومگردی و کارگاههای صنایعدستی گامی درجهت توسعه گردشگری جاذبههای گردشگری شهر مرزی عنبران است.
در این شهر از توابع شهرستان نمین، ۳۵۰ خانوار با جمعیتی نزدیک به ۹۵۰ نفر در دل کوههای بلند زندگی میکنند.
شهر مرزی عنبران که زمانی ناشناخته بود نه تنها از آثار تاریخی متعددی برخوردار است، بلکه معماری پلهکانی آن موجب شده تا بهمرور زمان توجه گردشگران و مسافران به این روستا جلب شود تا جایی که در سالهای اخیر نیز به همت دستگاههای اجرایی بهویژه بنیاد مسکن و میراثفرهنگی، شهر حال و هوای دیگری یافته و با رونق اقامتگاههای بومگردی، به مقصد سفر گردشگران متعددی تبدیل شده است.
عنبران علیا با وجود برخی ساختوسازهای جدید همچنان بافت سنتی خود را حفظ کرده و معماری پله کانی، سبک ساختوساز شهر، هدف گردشگری ماسوله را تداعی میکند.
سالانه بیش از هزار گردشگر به این شهر توریستی سفر میکنند که بخشی از آن گردشگران خارجی بهویژه اتباع آذری است که این روند گردشگری را به شاخصه اصلی تبدیل کرده است.
به گفته سرپرست میراثفرهنگی شهرستان نمین دو اثر ثبتی و بیش از هفتگنبد و بنای تاریخی در این روستا وجود دارد که از بناهایی که مربوط به مقبره هفتگنبد پیر و باباها بوده به دلیل تخریب در سدههای اخیر باقی نمانده، تعمیر و احیای بناها در ۲۵۰ سال اخیر و بیشتر در دوره قاجار انجام شده است.
در حد فاصل عنبران علیا و عنبران سفلی نیز پیکره سنگی بابا داوود و چلهخانه واقع شده که یکی از مقاصد اصلی بازدید گردشگران است.
سرپرست میراثفرهنگی نمین همچنین به ثبت سه اثر تاریخی در فهرست آثار ملی تپه سهگانه(قرمز قلعه)، تپه(قلعه رغ) و محوطه(بلیدی) اشاره کرد که هر سه قدمتی نزدیک به هزاره اول قبل از میلاد مسیح دارند.
میتوان بهجرئت گفت در هر خانهداری برپا شده و زنان عنبرانی گلیم و مسند تولید میکنند، حتی بافت انواع البسه و کیف سازی نیز بخشی از هنر دست زنان عنبرانی است ولی متاسفانه حمایتی نمیشود.
گفتنی است؛ با سفر به عنبران گردشگران میتوانند غذای محلی «چانگلو» با ترکیب آرد، برنج، شیر، روغن و تخممرغ و آشهای محلی را تجربه کنند.
تهیه و تنظیم: فائزه ندایی
انتهای پیام