سوره شوری چهل و دومین سوره و از سوره‌های مکی قرآن است که در جزء ۲۵ جای دارد. وجه تسمیه این سوره به «شوری»، استفاده از این واژه به عنوان یکی از صفات مؤمنان در آیه ۳۸ است. موضوع محوری سوره شوری وحی بوده و به موضوعات دیگری مثل توحید، معاد و صفات مؤمنان و کفار نیز پرداخته است.
آیه ۲۳ معروف به آیه مودت و آیه ۳۸ درباره اهمیت مشورت، از آیات مشهور این سوره است. آیه ۴۰ این سوره برای مشروعیت قصاص مورد استناد فقیهان واقع شده است.
سوره شوری جزو سوره‌های مکی و در ترتیب نزول، شصت و دومین سوره‌ای است که بر پیامبر(ص) نازل شده است، این سوره در چینش کنونی مُصحَف، چهل و دومین سوره است و در جزء ۲۵ قرآن جای دارد.
تاریخ نزول سوره شوری را بعد از معراج و کمی قبل از هجرت پیامبر اکرم(ص) به مدینه دانسته‌اند و به باور برخی از مفسران، آیات ۲۳ تا ۲۶ و آیات ۳۸، ۳۹ و ۴۰ این سوره، مدنی هستند.
در آیه ۳۰ این سوره از قرآن کلمه «مصیبت» به معنای هر ناملایمی است که به انسان برسد، گویی از راه دور به قصد آدمی حرکت کرده تا به او رسیده است و مراد از جمله «فَبِما کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ» گناهان و زشتی‌ها بوده و معنای جمله «وَ یَعْفُوا عَنْ کَثِیرٍ» این است که خداوند بسیاری از همان گناهان و زشتیهایتان را میبخشاید.
مشاهده و تدبر آیه ۳۰ سوره شوری با محوریت «تأثیر گناه در کاهش رزق» تقدیم مخاطبان ایکنا می‌شود.