آنچه براى محققان منشا تردید شده، این است که اگر سال‌هاى 38 یا 37 و یا 36 را سال‌هاى ولادت آن گرامى بدانیم این سال‌ها مقارن با جنگ جمل و حضور على(ع) و خاندان وى در عراق است، بنابراین حسین بن على(ع) و همسر وى نمى‌توانسته‌اند چنین سال‌هایى را در مدینه باشند.
براى امام زین العابدین(ع) این کنیه‌ها یاد شده است: ابوالحسن، ابومحمد، ابوبکر، ابوالحسین، ابوعبدالله و ابوالقاسم است که در این میان، مشهورترین کنیه آن حضرت نخست ابوالحسن و سپس ابو محمد است و اما القاب آن گرامى چنین است: زین‌العابدین، سید العابدین، سجاد، ذوالثفنات، قدوه الزاهدین، سید المتقین، امام المومنین, زین الصالحین، منار القانتین، الزکى، الامین، و سید المجتهدین.
برخى زین‌العابدین(ع) را بزرگترین فرزند حسین بن على(ع) دانسته‌اند ولى از بیشتر منابع تاریخى چنین استفاده مى‌شود که على اکبر - شهید کربلا - بزرگترین پسر خانواده بوده است و امام سجاد(ع) از وى سن کمترى داشته است و بر این اساس زین العابدین را على اوسط نامیده‌اند.
مادر بزرگوار آن حضرت، شهربان، دختر یزدگرد آخرین شاه ساسانى است که طى فتوحات شهرهاى ایران به دست مسلمانان اسیر شد و از ایران به مدینه برده شد و در پرتو حمایت امیرالمومنین(ع) آزاد شد، به همسرى حسین بن على علیه السلام در آمد و افتخار یافت تا مادر امام زین العابدین(ع) و نه امام معصوم از نسل او پدید آمد.
على(ع) درباره او به فرزندش حسین(ع) سفارش فرمود: از همسرت شهربانو خوب محافظت و نگهدارى کن و به او نیکى نما، چرا که او در آینده‌اى نزدیک براى تو فرزندى خواهد آورد که بهترین اهل زمین خواهد بود.
این که شهربانو، در چه سالى دیده به جهان گشوده و در چه سنى به همسرى حسین بن على(ع) در آمده و پس از آن چند سال با آن حضرت زندگى کرده است، مورخان و محدثان نظر قاطعى را ثبت نکرده‌اند.
پس از شهادت امام حسین(ع) در محرم سال شصت و یک هجرى، منصب امامت به على بن الحسین(ع) منتقل شد و شیعه افتخار یافت که پس از على بن ابیطالب(ع) و حسن بن على(ع) و حسین على(ع)، زمام رهبرى وى را سید الساجدین، زین العابدین، امام سجاد(ع) عهده‌دار شد و امامت سید الساجدین(ع) از سال 61 ه.ق تا سال 95 هجرى قمرى استمرار یافت.
یادداشت: ابراهیم عزیززاده
انتهای پیام