زمانی شما با فردی صحبت می‌کنید او می‌رود و محل نمی‌کند؛ ممکن است من هم مبتلا باشم اگر فردی فرصتی می‌خواهد، من نمی‌ایستم و وقتی او توقف می‌کند می‌بیند رفتم، اما خداوند جلیس الذاکرین است و زمانی که با خدا صحبت می‌کنیم خدا با تو می‌ایستد. «یا جلیس الذاکرین» این کلمه خیلی شیرین است. همین که به هر طریقی او را به یاد بیاورد او با تو می‌نشیند و رها نمی‌کند، نمی‌گذارد تنها باشی؛ انیس است؛ دلداری می‌دهد.[استاد علی صفایی حائری]