یکی از اصول زندگی سعادتمند و موفق رعایت اصول مقدماتی دین و دین‌داری است که اولین قدم در آن خواندن نماز به صورت صحیح و در نهایت نمازخوان شدن فرزندان است که در این راستا والدین با سؤالاتی مانند آیا باید دختر ۷ ساله خود را برای نماز صبح بیدار کنم تا به اقامه‌ی نماز صبح عادت کند و یا کلا در چند سالگی باید بچه‌ها را به نماز‌خواندن مقید کرد؟ مواجه هستند.
حجت‌الاسلام والمسلمین سیدعلیرضا تراشیون، کارشناس مباحث تربیتی به این سؤال پاسخ می‌دهد که در ادامه می‌آید:
وقتی می‌خواهیم آن‌ها را بیدار کنیم از روش‌های خوبی استفاده کنیم، یعنی وقتی صدایش زدیم اولین بار که چشمش به چشم ما افتاد ما را خندان و با چهره شاداب ببیند نه اخم‌آلود.
مثلا نگوییم: «پاشو خورشید درآمد دیگر دارد دیر می‌شود» یعنی با تشر و تندی او را بیدار نکنیم، اجازه دهیم هنگام بیدار شدن خاطره خوشایندی پیدا کند.
هیچ‌گاه بچه‌ها را برای نماز صبح تک مرحله‌ای بیدار نکنیم. یعنی بالای سرشان نرویم تا بلند نشده ولش نکنیم؛ مثلاً اولین مرحله برویم چراغ را روشن کنیم و او را صدا بزنیم و خودمان برویم وضو بگیریم و...، یعنی در چند مرحله و فاصله‌دار او را بیدار کنیم.
پدر نماز را بلندتر بخواند، پدرها چون می‌توانند نماز صبح‌شان را بلند بخوانند نه اینکه فریاد بزنند گونه‌ای که دیگران هم بشنوند، می‌تواند بسیار کمک‌کننده باشد یا مثلاً مادر اذان و اقامه را آرام در محیط خانه بگوید؛ این‌ها می‌تواند آمادگی جسمی و روحی را در فرزند ایجاد کند که بلند شود و نمازش را بخواند.
اما اینکه از چه سنی باید بچه‌ها را مقید به نماز خواندن کرد؟ آن چیزی که در روایت آمده «پسرها حدود ۹ سالگی و دختر‌ها از ۷ سالگی باید نماز تمرینی بخوانند.»