بعد اجتماعی عبادت وقتی به اوج خود می‌رسد که عبادت در صحنه اجتماع نشانه‌هایی را مطرح می‌کند که نماد معنوی ایجاد وحدت میان امت است و باعث می‌شود افراد امت احساس اصالت و تمایز داشته باشند. برای نمونه، قبله یا بیت‌اللّه الحرام نشانه‌ای است که دین در عبادت نماز، آن را مطرح کرد. این نماد، تنها بُعد دینی ندارد؛ بلکه به‌عنوان نماد وحدت و اصالت امّت، از بُعد اجتماعی نیز برخوردار است؛ ازاین‌رو، مسلمانان هنگامی که برای آنها قبله جدیدی تعیین شد، با فتنه و بلوای کسانی رو‌به‌رو شدند که قرآن آنها را کم‌خردان می‌نامد. این بلوای کم‌خردان در برابر تغییر قبله از آن رو بود که آنان مفهوم اجتماعی این تشریع را دریافته بودند و می‌دانستند که قبله یکی از نمادهایی است که به امت اسلامی شخصیت می‌بخشد و آن را امتِ میانه قرار می‌دهد. [علامه محمدباقر صدر؛ کتاب انسان و عبادت، صفحه ۶۹]