بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَأَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى ﴿۳۹﴾
و اینکه براى انسان جز حاصل تلاش او نیست
وَأَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُرَى ﴿۴۰﴾
و [نتیجه]کوشش او به زودى دیده خواهد شد
ثُمَّ یُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الْأَوْفَى ﴿۴۱﴾
سپس هر چه تمامتر وى را پاداش دهند
وَأَنَّ إِلَى رَبِّکَ الْمُنْتَهَى ﴿۴۲﴾
و اینکه پایان [کار]به سوى پروردگار توست
وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَکَ وَأَبْکَى ﴿۴۳﴾
و هم اوست که مى خنداند و مى گریاند
وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْیَا ﴿۴۴﴾
و هم اوست که مى میراند و زنده مى گرداند
وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى ﴿۴۵﴾
و هم اوست که دو نوع مى آفریند نر و ماده
مِنْ نُطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى ﴿۴۶﴾
از نطفه اى، چون فرو ریخته شود
وَأَنَّ عَلَیْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى ﴿۴۷﴾
و هم پدید آوردن [عالم]دیگر بر [عهده]اوست
وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَأَقْنَى ﴿۴۸﴾
و هم اوست که [شما را]بى نیاز کرد و سرمایه بخشید
وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى ﴿۴۹﴾
و هم اوست پروردگار ستاره شعرى
وَأَنَّهُ أَهْلَکَ عَادًا الْأُولَى ﴿۵۰﴾
و هم اوست که عادیان قدیم را هلاک کرد
وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَى ﴿۵۱﴾
و ثمود را [نیز هلاک کرد]و [کسى را]باقى نگذاشت
وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَى ﴿۵۲﴾
و پیشتر [از همه آنها]قوم نوح را زیرا که آنان ستمگرتر و سرکشتر بودند
وَالْمُؤْتَفِکَةَ أَهْوَى ﴿۵۳﴾
و شهر‌ها [ى س دوم و عاموره]را فرو افکند
فَغَشَّاهَا مَا غَشَّى ﴿۵۴﴾
پوشاند بر آن [دو شهر از باران گوگردى]آنچه را پوشاند
فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکَ تَتَمَارَى ﴿۵۵﴾
پس به کدام یک از نعمتهاى پروردگارت تردید روا مى دارى
هَذَا نَذِیرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُولَى ﴿۵۶﴾
این [پیامبر نیز]بیم دهنده اى از [جمله]بیمدهندگان نخستین است
أَزِفَتِ الْآزِفَةُ ﴿۵۷﴾
[وه چه]نزدیک گشت قیامت
لَیْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ کَاشِفَةٌ ﴿۵۸﴾
جز خدا کسى آشکارکننده آن نیست
أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِیثِ تَعْجَبُونَ ﴿۵۹﴾
آیا از این سخن عجب دارید
وَتَضْحَکُونَ وَلَا تَبْکُونَ ﴿۶۰﴾
و مى خندید و نمى گریید
وَأَنْتُمْ سَامِدُونَ ﴿۶۱﴾
و شما در غفلتید