حجت‌الاسلام حُر گلزاری، کارشناس مذهبی و رئیس شورای اسلامی شهر هرمز، در گفت‌وگو با ایکنا از هرمزگان، به مناسبت دومین روز از ماه محرم که روز ورود کاروان امام حسین(ع) در کربلاست به تشریح علت و چرایی هجرت و خروج امام حسین(ع) از مدینه به سوی مکه پرداخت و اظهار کرد: بعد از مرگ معاویه ولید بن عتبه بن ابی سفیان فرماندار مدینه، امام حسین(ع) را به مقر حکومت فراخواند تا از ایشان برای یزید بیعت بگیرد.
وی افزود: امام(ع) با این تعبیر که در بیعت پنهانی خیری نیست، آن شب از دست آنان رها شد. صبح روز بعد امام حسین(ع) با مروان روبرو شد و گفت‌وگوی تندی میان آن‌ها رخ داد، مروان به امام حسین (ع) گفت: «به تو دستور می‌دهم با یزید بیعت کنی او برای دین و دنیای تو بهتر است». در این وقت امام فرمودند: «إِنَّا للهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ، وَ عَلَى الْإِسْلَامِ السَّلَام إذْ بُلِیت الإسلام بِرَاعٍ مِثْلِ یَزِید».
این کارشناس مذهبی ادامه داد: بحث میان آنان بالا گرفت و امام فرمودند: «از پیامبر(ص) شنیده است که حکومت بر آل ابوسفیان و طلقا حرام است». مروان گفت: «تو باید با ذلت و خواری با یزید بیعت کنى!» پس از آن، اشاره به نزاع تاریخى میان بنی‌هاشم و بنی‌امیه کرد. امام فرمودند: «ای مروان از نزد من دور شو ما اهل بیت طهارت هستیم». در همان روز از طرف حکومت شخصی را نزد امام حسین(ع) فرستادند تا برای بیعت بیایند. امام حسین (ع) فرمودند: «فردا هنگام بامداد هم ما و هم شما تصمیم خواهیم گرفت آن‌ها هم با امام حسین(ع) مدارا کردند و ایشان را تحت نظر قرار ندادند».
وی تصریح کرد: امام حسین(ع) در نیمه‌های همان شب دو روز مانده بود به پایان ماه رجب و شب دوم پس از حضور نزد حاکم مدینه، به سمت مکه حرکت کردند. اکثر گزارش‌های تاریخی به تعداد همراهان امام حسین(ع) هنگام خروج از مدینه اشاره نکرده‌اند. امام(ع) در شب یک‌شنبه (دو روز مانده به آخر ماه رجب) همراه فرزندان، برادران و برادرزاده‌ها و تمامی اهل‌بیتشان (غیر از محمد بن حنفیه)، به سوی مکه حرکت کردند که از میان آن‌ها به نام ام‌کلثوم، زینب و برادرانش ابوبکر، جعفر، عباس(ع) عنوان شده است.
گلزاری با اشاره به برخی گزارش‌ها تعداد همراهان امام هنگام خروج از مدینه را حدود 30 نفر عنوان کرد و افزود: البته بر طبق گزارش‌ها مشخص نیست که تمام این گروه از یاران و پیروان امام(ع) بوده‌اند، بلکه شاید برخی از آن‌ها تنها قصد سفر به مکه را داشته و با این کاروان همراه شده‌اند.
وی در ادامه در خصوص علت حرکت امام حسین(ع) از مکه به سوی کوفه، بیان کرد: هشتم ذی‌الحجه، سالروز خروج قافله امام حسین(ع) از مکه و حرکت به سمت کوفه است. روزی که امام برای هدف والاتری حج را ناتمام گذاشتند. این اقدام امام حسین(ع) اسبابی ظاهری و اسبابی پنهانی داشت. سبب ظاهری این بود که یزید گروهی را که زیر لباس احرام سلاح حمل می‌کردند، فرستاده بود تا هر کجا امام حسین(ع) را یافتند، خون ایشان را بریزند، حتی اگر در خانه خدا باشد.
این کارشناس مذهبی ادامه داد: امام حسین(ع)، به رغم عظمت و ارزش و جایگاهی که نزد خداوند دارند، وسیله‌ای برای بزرگداشت و تکریم شعایر الهی و خانۀ خدا هستند و از این رو راضی نمی‌شدند که خونشان در خانۀ خدا ریخته شود تا مبادا این کار در تاریخ مسلمانان سنت شود و جرئت چنین کار‌هایی را پیدا کنند. این بود که ترجیح دادند از مکه خارج شوند تا اگر توطئهای رخ داد و ایشان را ترور کردند، این حادثه در بیرون مکه رخ داده باشد.
گلزاری تصریح کرد: جنبۀ معنوی و پنهانی ماجرا این بود که در روز ترویه، حجاج یا در مکه جمع شده‌اند و یا از هر طرف به سوی مکه میآیند. امام حسین(ع) وقتی از مکه بیرون آمدند، جادۀ غدیر را به سوی جحفه در پیش گرفتند. این تنها جادۀ منتهی به مکه بود و در غدیر، راه حجاج از یکدیگر جدا می‌شد، یعنی راه مدینه، یمن، شام، مصر، عراق و... بنابراین، همۀ حجاج از این مسیر رو به مکه می‌آمدند و امام حسین(ع) از همان مسیر از مکه بیرون می‌رفتند.
وی اضافه کرد: حجاجی که در مکه بودند، بیرون رفتن امام را دیدند و حجاجی که در حال آمدن به مکه بودند نیز امام را در حال خروج دیدند، این امر بسیار جلب توجه می‌کرد. حتی اگر یک کودک نیز از مکه خارج می‌شد، نظر کاروان حجاج را که در حال ورود بودند جلب می‌کرد، چه رسد به قافلۀ بزرگ امام حسین (ع). مردم با تعجب به این کاروان نگاه می‌کردند و می‌گفتند: سبحان‌الله! در روز ترویه که همه در مکه هستند و فردا میخواهند به عرفات بروند، چرا این قافله از مکه خارج می‌شود؟ این قافله برای کیست؟ حس کنجکاوی، مردم را بر آن می‌داشت که از ماجرا با خبر شوند.
گلزاری اضافه کرد: این بود که از یکدیگر میپرسیدند این قافلۀ کیست؟ قافلۀ حسین است. حسین پسر دختر رسول خداست و گذشته از آن، یکی از اصحاب پیامبر(ص) به شمار می‌آید. آنان نمی‌توانستند این اقدام امام حسین(ع) را خطا بدانند و از علت خروج امام سؤال می‌کردند. اما پس از سؤال کردن، بلافاصله به این نتیجه می‌رسیدند که یزید توطئه‌چینی کرده و برای کشتن امام حسین(ع) نقشه کشیده است و چون امام حسین(ع) راضی به این اقدام نبوده‌اند، عزم خروج از مکه کرده‌اند.
وی حملۀ تبلیغاتی امام حسین(ع) را برای بیدارسازی مردم بسیار مؤثر دانست و گفت: آن حضرت با این اقدام خود به همۀ مردم و همۀ مسلمانان ثابت کردند که این خلیفه، نه به کعبه احترام میگذارد و نه به خون مسلمانان، نه به حرم الهی و نه به ماه‌های حرام. امام حسین(ع) با این کار و به طور خاص با این اقدام خود ثابت کردند که یزید از خط اسلام خارج شده و از مسیر امانت خدا و امت منحرف شده است و بدین ترتیب، با این اقدام امام حسین(ع)، همه چیز برای همه روشن شد.
این کارشناس مذهبی در پایان یادآور شد: شیوه‌ای را که امام حسین(ع) در پیش گرفت، دیگر امامان نیز برای اثبات حق به کار میبردند. آنان از هر نیرو و فرصتی برای احیای حق استفاده کرده، مجاهده می‌کردند، شهید می‌شدند و همه چیز خود را در راه اثبات دین خدا و تقویت پایه‌های حق و عدالت فدا می‌کردند.
انتهای پیام